دوگانه «توافق احتمالی و حمله به رفح» و راهبرد هوشمندانه مقاومت!

آمریکایی ها و صهیونیست ها برای کاهش حساسیت و فشار افکار عمومی و جلوگیری از پاسخ متقابل مقاومت ، طرح عملیات مرحله به مرحله و القای فریبکارانه موقتی بودن حمله به رفح را در دستور کار خود قرار داده اند و به نوعی می خواهند راه برگشت به مذاکرات را برای خود نبندند و مقاومت را با امید به برگشت به مذاکرات در دادن پاسخ های مناسب سست کنند، هرچند تداوم زمانی حمله به رفح به نفع مقاومت است.

به گزارش کاماکس، دکتر محمدحسین محترم در یادداشتی در کیهان نوشت:

1- سیاست اصلی آمریکا و اسراییل از یک سو تداوم جنگ در غزه و تنش در منطقه به هر قیمتی است و تازه ترین شاهد آن اینکه با وجود اعلام حماس مبنی بر پذیرش طرح آتش بس پیشنهادی قطر و مصر و نشان دادن یک نرمش تاکتیکی قهرمانانه در مذاکرات ، اسراییل با چراغ سبز آمریکا حمله به رفح را آغاز کرد. «یارون بلوم» مسیول سابق پرونده اسرا در رژیم صهیونیستی هم اذعان کرد «اسراییل به دنبال آتش بس نیست و ادعای نتانیاهو در مورد اینکه حماس در مذاکرات جدیت ندارد، را قبول ندارد».

از سوی دیگر همزمان سیاست فریبکاری در رسانه ها برای انحراف افکار عمومی را در دستور کار خود قرار داده اند. در حالی که آمریکا تاکنون میلیاردها دلار تجهیزات نظامی و موشک ها و بمب های گوناگون را در اختیار اسراییل برای کشتار مردم غزه قرار داده و عملا این روند ادامه دارد و وزیر دفاع آمریکا نیز چند روز قبل به آن اذعان کرد، بایدن فریبکارانه و البته تحت فشار افکار عمومی مزورانه ادعا می کند ارسال چند نوع بمب به اسراییل را تعلیق کرده است!

ثانیا آمریکا و اسراییل قبل از عملیات وعده صادق برای تداوم جنگ با هدف تحت فشار قرار دادن جبهه مقاومت و کسب امتیاز سه سناریو طراحی کرده بودند، اول درگیر کردن ایران، دوم حمله به جنوب لبنان و گشودن جبهه شمال و سوم حمله به رفح. اما پس از حمله به کنسولگری ایران در دمشق و دریافت پاسخ قاطع و پشیمان کننده جمهوری اسلامی، سناریوی بازی کردن با ایران با شکست مواجه شد.گرچه بعد از آن روی گزینه گشودن جبهه شمال خیلی فضاسازی کردند، اما حزب الله با رو کردن گزینه های غیرقابل باور برای صهیونیست ها از جمله از موشک های جدید خود و تشدید حملات هدفمند و ورود به اراضی اشغالی برای اولین بار پس از جنگ 33 روزه، سناریوی حمله به جنوب لبنان نیز برای اسراییلی ها ناممکن شد.

لذا آخرین گزینه برای حفظ بقای آنها و شاید کسب امتیاز در هرگونه توافق احتمالی ، حمله به رفح بود. اما با اقدام هوشمندانه حماس در پذیرش طرح آتش بس، آمریکایی ها و اسراییلی ها برای حمله به رفح کاملا خلع سلاح شدند و دیگر نمی توانستند حماس را عامل شکست توافق و دلیل حمله اسراییل به رفح پروپاگاندا کنند تا جایی که پدران و مادران اسرای اسراییلی فریاد می زدند «حماس با آتش بس موافقت کرد، اکنون وقت آن است که نتانیاهو اسرا را به خانه بیاورد، در غیر این صورت اسراییل را به آتش خواهیم کشید»!

لذا در حالی که بلینکن گفته بود «منتظر موافقت حماس با آتش بس هستیم»، اما نتانیاهو هییتی غیررسمی را به قاهره فرستاده بود تا توافق آتش بس را به شکست بکشاند و بر همین اساس پس از موافقت حماس با آتش بس شتابزده و بلافاصله حمله به رفح را آغاز کردند که این خود نشان از سردرگمی و به هم ریختگی دستگاه محاسباتی آمریکایی ها و اسراییلی ها دارد. چون اگر حمله به رفح را آغاز نمی کردند، باید طرح آتش بس را می پذیرفتند که این نیز به معنی بالا بردن دست ها و اعلام شکست نهایی و تسلیم شدن ، و در کنار آن سقوط دولت نتانیاهو و فراهم شدن زمینه بازداشت وی از سوی دادگاه کیفری بود! لذا درحالی که خبرهای دیپلماتیک حکایت از در دسترس بودن توافق آتش بس داشت، اما تمام شواهد و قراین میدانی نشان می داد که احتمال حمله به رفح بیشتر از احتمال عدم حمله است و نشان می داد که نتانیاهو در بن بستی قرار گرفته که چاره دیگری ندارد. آنگونه که «رونن برگمن» از مشهورترین تحلیلگران صهیونیست گفت «تل آویو در تنگناست، نه حماس و هر روز که می گذرد هزینه توافق بیشتر می شود».

اما دو اقدام مقاومت چشم انداز حمله به رفح را هم با ابهام روبه رو کرده است و آن را باید از هم اکنون شکست خورده تلقی کرد. اول رونمایی از موشک های رجوم مقاومت بودکه با حملات رگباری با این موشک ها در محور نتزاریم علیه اتاق شاباک که افسران صهیونیست در حال برنامه ریزی برای حمله به رفح بودند، هفت ژنرال و افسر رده بالای صهیونیستی کشته و تعدادی زخمی شدند. دوم تهاجم هدفمند به مواضع صهیونیست ها با اتکا بر اشراف اطلاعاتیِ کسب شده پیش از عملیات بود.

2- آمریکایی ها و صهیونیست ها برای کاهش حساسیت و فشار افکار عمومی و جلوگیری از پاسخ متقابل مقاومت ، طرح عملیات مرحله به مرحله و القای فریبکارانه موقتی بودن حمله به رفح را در دستور کار خود قرار داده اند و به نوعی می خواهند راه برگشت به مذاکرات را برای خود نبندند و مقاومت را با امید به برگشت به مذاکرات در دادن پاسخ های مناسب سست کنند، هرچند تداوم زمانی حمله به رفح به نفع مقاومت است. لذا صهیونیست ها اول تصرف طرف فلسطینی گذرگاه های کرم ابوسالم، رفح و محور فیلادلفیا و بعد بمباران مناطق شرقی رفح را در دستور کار خود قرار دادند تا اولا فشار بر حماس را برای امتیازدهی در مذاکرات افزایش دهند، ثانیا تصویری پیروزمندانه را از نتانیاهو نمایش دهند تا با پذیرش آتش بس ادعا کند که با حمله به رفح و تصرف گذرگاه، حماس مجبور به عقب نشینی و پذیرش توافق شد!و ثالثا با کنترل گذرگاه رفح به عنوان تنها مسیر زمینی ورود کمک ها به نوار غزه برای روز بعد از توافق برنامه ریزی کنند که هدف سپردن کنترل گذرگاه به یک شرکت امنیتی آمریکایی و نیروهای اطلاعات تشکیلات خودگردان برای نفوذ در نوار غزه به منظور حذف حماس است.

اینکه بایدن با ژست حقوق بشری فریبکارانه از نتانیاهو خواسته است گذرگاه کرم شالوم را فورا باز کند و او هم اعلام کرده باز کردیم ، به همین دلیل است که تحت کنترل صهیونیست هاست ، اما با تدبیر هوشمندانه مقاومت شکست خوردند. آنگونه که «زیو» ژنرال ارتش رژیم صهیونیستی حمله به رفح را «حماقت استراتژیک» خواند و اذعان کرد «حمله به رفح چندین ماه طول خواهد کشید و احتمالا بدون زنده ماندن اسرای اسراییلی به پایان خواهد رسید»! نکته مهم این است که یکی از جدیدترین موانع رژیم صهیونیستی برای آزادی عمل در رفح ، مصر است که نگران هجوم آوارگان فلسطینی به سینا است. بنابراین با حمله اولیه به محور فیلادلفیا تلاش کرده درواقع راه هجوم آوارگان به مصر را ببندد و دلیل عدم واکنش مصر نیز همین است. درحالی که تصرف گذرگاه رفح و تجاوز به محور فیلادلفیا تجاوز به خاک مصر تلقی می شود. محور فیلادلفیا کریدوری 14 کیلومتری بین نوار غزه و مصر است که بر اساس پیمان صلح 1979 میان مصر و اسراییل این محور به عنوان یک منطقه حایل در نظر گرفته شد و مصر اکنون با نقض این پیمان هم روبه رو شده است. لذا مصر از این پس با تشدید فشارهای افکار عمومی داخلی نیز روبه رو خواهد شد و این باعث می شود حداقل در بازی در زمین صهیونیست ها محتاط تر شود.

 3- شاید بتوان گفت که سخنان رهبر معظم انقلاب در دو سخنرانی اخیر، راهبرد حکیمانه جبهه مقاومت و ناظر بر هرگونه توافق احتمالی برای آتش بس در غزه بود که برای تحلیلگران بین المللی کاملا روشن و برای دستگاه های امنیتی دشمنان ارسال پیام صریح بود که اولا توافق آتش بس در غزه و اصل مقاومت در مقابل رژیم صهیونیستی دو موضوع کاملا جداست و هرگونه توافقی برای آتش بس یک تاکتیک هوشمندانه برای مهار رژیم صهیونیستی و آشکارتر شدن شکست های آمریکا و اسراییل در این جنگ و کاهش درد و رنج فلسطینی هاست، نه پایان مقاومت! لذا نباید کسی توقع داشته باشد با هرگونه توافقی مقاومت سلاح خود را بر زمین بگذارد، و برخی نیز دوباره ادعای صلح طلبی آمریکا و اسراییل را تیتر رسانه های خود نکنند چراکه توافقنامه های اسلو و کمپ دیوید و… و به خصوص توافق چند ماه قبل برای آتش بس که توسط اسراییل اجرایی و رعایت نشد، جلوی چشمان همگان است. اینکه رهبری فرمودند «تا فلسطین به صاحبان خود برنگردد، مشکل حل نخواهد شد»، ناظر به همین اصل مهم است که به گفته اسامه حمدان عضو ارشد حماس«مقاومت وارد مرحله درگیری دایم با دشمن اسراییلی شده است». نکته بعد اینکه رهبری فرمودند «جمهوری اسلامی در حمایت از فلسطین منتظر کسی نمانده و نخواهد ماند… و چطور می شود به یک چنین نظامی و رژیمی، انسان خوشبین باشد یا به حرف او اعتماد بکند؟» به این معناست که اگر مقاومت در غزه به هر توافقی هم برسد، متکی به توان خود است و هیچ گاه به وعده های فریبکارانه آمریکا و یا تضمین های روی کاغذ شورای امنیت که هیچ گاه ضمانت اجرایی نداشته، امید نبسته است و اعتمادی ندارد. لذا تاکید کردند «فشارها بر اسراییل باید افزایش یابد» تا اولا در مذاکرات برای هرگونه توافقی دست مقاومت کاملا پر باشد و از موضع قدرت به هرگونه توافقی برسد. ثانیا آن قدر فشارها بر اسراییل باید افزایش یابد که نتواند از اجرای مرحله سوم توافق سر باز زند و بداند که در صورت هرگونه فریبکاری با هزینه های به مراتب بیشتری نسبت به توقف جنگ روبه رو خواهد شد تا دیگر به فکر تجاوز مجدد نیفتد. ثالثا مقاومت محکوم به تشدید فشارها به خصوص در دریای مدیترانه بر اسراییل برای مهار ماشین نظامی صهیونیست هاست. بر این اساس ارتش یمن پس از هدف قرار دادن کشتی های اسراییلی – آمریکایی در دریای سرخ و اقیانوس هند و دماغه امید نیک، حالا در اقدامی مهم اعلام کرد در صورت حمله به رفح تمام کشتی هایی که در مدیترانه به سمت بنادر اسراییل در حرکت باشند، هدف قرار خواهد داد. نکته مهم این است که از یمن تا شرق مدیترانه بیش از دو هزار کیلومتر است!

پایان خبر کاماکس