چت بات ها بدون عاطفه احساساتی می شوند!

درد دل کردن با چت بات های هوش مصنوعی طرفداران زیادی پیدا کرده است؛ اما این ربات ها بدون احساس واقعی همدلی می کنند.

خبرگزاری علم و فناوری کاماکس؛ محبوبیت چت بات های هوش مصنوعی به عنوان منبع حمایت عاطفی در حال افزایش است و بسیاری از مردم برای دریافت خدمات راحت و ارزان در حوزه سلامت روان به این چت بات های روان درمانی مراجعه می کنند. حتی پزشکان از هوش مصنوعی برای کمک به ایجاد یادداشت های همدلانه تر برای بیماران استفاده می کنند. حال، این سوال مطرح است که آیا چت بات های هوش مصنوعی می توانند واقعاً همدلی واقعی داشته باشند؟ گزارش نیوساینتیست که خلاصه ای از آن را می خوانید به پاسخ این سوال پرداخته است.

نویسنده این گزارش می نویسد: با گذشت صد روز از جنگ در غزه، خواندن اخبار برایم سخت تر می شد. شوهرم به من گفت شاید وقت آن رسیده که با یک درمانگر صحبت کنم. در عوض، در یک صبح سرد زمستانی، پس از خواندن ماجرای دیگری از تراژدی انسانی در غزه، اشک هایم را پاک کردم و به هوش مصنوعی روی آوردم.

در چت جی پی تی تایپ کردم: «من از وضعیت جهان بسیار ناراحتم.» و قبل از ارایه فهرستی از توصیه های عمل گرایانه، پاسخ داد: «کاملاً قابل درک است که مستاصل باشید.» سپس توصیه کرد: «کمتر در معرض اخبار رسانه ها باش، مثبت اندیش باش و خودمراقبتی کن!»

می دانستم که انجام چنین کار های مفید بود، اما چت را بستم، چون در آن لحظه، احساس خوبی نداشتم.

همدلی مفهوم پیچیده ای است که تعریف استاندارد ندارد، اما تقریباً همه چارچوب های همدلی دارای ابعاد خاصی هستند. فرد همدل ابتدا باید بتواند تشخیص دهد که طرف مقابل چه احساسی دارد، تحت تاثیر آن احساسات قرار گیرد، تا حدی آنها را خودش احساس کند، بین خود و طرف مقابل تفاوت قایل شود، احساسات طرف مقابل را در حالی که به او تعلق ندارد درک کند و درباره تجربه فرد مقابل خیالپردازی کند.

چت بات های مجهز به هوش مصنوعی پیشرفت هایی در توانایی درک احساسات انسانی داشته اند، اما هنوز از بسیاری جهات کوتاهی می کنند. همدلی، موضوعی بینِ فردی است و نیاز به سرنخ ها و بازخورد های مداوم دارد تا پاسخ فرد همدلی کننده را تقویت کند. همچنین نیاز به درجاتی از آگاهی شهودی از یک فرد و موقعیت او دارد. مدل های فعلی هوش مصنوعی هنوز به چنین درک دقیقی نرسیده اند و مهم تر از همه، آنها احساساتی ندارند که بخواهند آن را به شخصی که با او در تعامل هستند نشان دهند. آنها فقط می توانند زبانی تولید کنند که همدلی واقعی را تقلید می کند.

در نتیجه، برخی از مردم نگران عواقب رفتار کسانی هستند که جویای حمایت عاطفی از مدل های ماشینی هستند؛ دستگاه هایی که فقط می توانند وانمود کنند که به آدم ها اهمیت می دهند.

نگرانی هایی وجود دارد که ظهور چت بات های هوش مصنوعی ممکن است نحوه درک ما از همدلی و تعامل با یکدیگر را تغییر دهد. با این حال، برخی کارشناسان استدلال می کنند که هوش مصنوعی، بدون موانعی، چون خجالت یا فرسودگی شغلی، می تواند همدلی را آشکارتر از انسان ها ابراز کند.

در نتیجه، شاید چت بات های هوش مصنوعی منبع خوب و ارزانی برای حمایت عاطفی باشند، اما نمی توانند جایگزین لمس انسانی و همدلی واقعی ناشی از تعامل انسانی شوند. در عوض، آنها باید به عنوان مکمل، و نه به جای حمایت عاطفی انسان، استفاده شوند.