خلاصه کتاب مقلدها ( نویسنده گراهام گرین )

رمان «مقلدها» اثر گراهام گرین، با روایت جذاب خود، خواننده را به سفری پر از رمز و راز در هائیتیِ تحت دیکتاتوری فرانسوا دووالیه می برد و لایه های پنهان هویت، تزویر و انتخاب های دشوار انسان در مواجهه با ظلم را به تصویر می کشد.

این کتاب، یکی از درخشان ترین آثار گراهام گرین، نویسنده برجسته انگلیسی است که با قلمی بی پروا و نگاهی عمیق به ذات بشر، داستانی فراموش نشدنی را خلق کرده است. «مقلدها» صرفاً یک رمان نیست؛ بلکه تجربه ای از زندگی در سایه وحشت، جایی که هر کس نقشی برای بقا ایفا می کند و مرز میان واقعیت و نمایش به طرز غریبی محو می شود. نویسنده با کاوش در ابعاد روان شناختی شخصیت ها و قرار دادن آن ها در بستر یک رژیم سرکوبگر، مخاطب را به تأملی عمیق درباره ماهیت انسانیت و پایداری در برابر پوچی دعوت می کند. این مقاله خواننده را به سفری در قلب این رمان می برد تا با بستر تاریخی، شخصیت های اصلی و مضامین کلیدی آن آشنا شود و درک عمیق تری از جهانی که گرین ساخته، به دست آورد.

درباره نویسنده: گراهام گرین؛ قصه گوی بی نقاب

گراهام گرین (۱۹۰۴-۱۹۹۱)، نامی آشنا در ادبیات قرن بیستم، با آثاری که همواره مرزهای ژانرهای مختلف را درنوردیده اند، جایگاه ویژه ای برای خود دست و پا کرده است. او نه تنها یک داستان نویس، بلکه یک کاوشگر روح انسان بود که با روایت های خود، خواننده را به سفرهای پرمخاطره ای در اعماق ذهن و دنیای پیرامون دعوت می کرد. گرین که تجربه کار در سرویس اطلاعاتی بریتانیا و سفرهای متعدد به نقاط بحرانی جهان را در کارنامه خود داشت، قادر بود با بینشی منحصر به فرد به مضامین اخلاقی، دینی، سیاسی و روان شناختی بپردازد. آثار او غالباً با فضایی از تنهایی، خیانت، ایمان و شک آمیخته اند که به آن ها عمق و ژرفایی ماندگار می بخشید.

تجربه شخصی گرین در هائیتی، نقش کلیدی در شکل گیری رمان «مقلدها» ایفا کرد. او خود شاهد ظلم و ستم رژیم دووالیه بود و این مشاهدات، بستری عمیق و واقعی برای ترسیم فضای رمان فراهم آورد. گرین با قلم توانای خود، نه تنها داستانی جذاب را روایت می کند، بلکه به عنوان یک شاهد، حقیقت تلخ یک دوران را به گوش جهان می رساند و از این طریق، مرزهای ادبیات و واقعیت را در هم می آمیزد.

بستر رمان: هائیتیِ تحت ستم؛ صحنه ای برای کمدی تلخ

پیش از آنکه پای در دنیای «مقلدها» بگذاریم، لازم است خود را در فضای هائیتی دهه ۱۹۶۰ میلادی غرق کنیم. هائیتی، جزیره ای کوچک و زیبا در دریای کارائیب، در آن زمان زیر سایه سنگین دیکتاتوری هولناک فرانسوا پاپا دوک دووالیه دست و پا می زد. این کشور، که زمانی مهد اولین انقلاب موفق برده داری در تاریخ بود، اینک به زندانی بزرگ تبدیل شده بود که هرگونه آزادی و کرامت انسانی در آن به یغما رفته بود.

دووالیه، با تکیه بر سازمان امنیتی مخوف خود، معروف به تون تون ماکوت (که در فولکلور هائیتی به معنای لولوخورخوره یا آدم ربا است)، فضایی از رعب و وحشت را بر مردم حاکم کرده بود. این شبه نظامیان بی رحم، با لباس های آبی تیره و عینک آفتابی، نمادی از قدرت مطلق و وحشت بی پایان بودند. آن ها بدون هیچ گونه محاکمه ای، مخالفان را سرکوب، شکنجه و به قتل می رساندند و زندگی روزمره مردم را به یک جهنم تمام عیار تبدیل کرده بودند. هر حرکت مشکوکی، هر نگاه معناداری، می توانست به بهای جان تمام شود.

گراهام گرین با انتخاب هائیتی به عنوان بستر داستان خود، نه تنها یک فضای پرتعلیق برای روایتش خلق می کند، بلکه به شکلی هنرمندانه واقعیت های تلخ اجتماعی و سیاسی آن زمان را بازتاب می دهد. او در این رمان، تصویری زنده و دلخراش از زندگی تحت ستم را ارائه می کند؛ جایی که مردم مجبورند برای بقا نقاب بر چهره بزنند و در یک کمدی تلخ، نقش بازی کنند. این بستر تاریخی، نه تنها فضای رمان را شکل می دهد، بلکه بر رفتار، تصمیمات و سرنوشت تمامی شخصیت ها تأثیری عمیق و ویرانگر می گذارد. خواننده با قدم گذاشتن در این سرزمین، خود را بخشی از این تئاتر بی رحم می یابد.

معرفی شخصیت های اصلی: بازیگران این نمایش انسانی

«مقلدها» صحنه ایست که شخصیت هایش بیش از آنکه زندگی کنند، نقش بازی می کنند. در این میان، چند چهره اصلی، محوریت داستان را بر عهده دارند که هر یک به طریقی، بازتابی از ابعاد پیچیده انسانی در بستر دیکتاتوری هائیتی هستند:

آقای براون (راوی)

او مالک یک هتل ورشکسته در پورتو پرنس است و داستان را از دیدگاه اول شخص روایت می کند. براون، نمادی از بدبینی و بی تفاوتی است؛ مردی میان سال که گویی از زندگی خسته شده و به نوعی بی تفاوتی مزمن دچار است. او نه به چیزی اعتقاد راسخ دارد و نه از چیزی به شدت متنفر است. رابطه پیچیده اش با مارتا، معشوقه اش، و تلاش برای فروش هتل، او را به هائیتی بازمی گرداند. خواننده از طریق چشمان و افکار براون است که وارد این جهان پر از وحشت و تزویر می شود. او مشاهده گری است که در نهایت، مجبور به اقدام می شود.

آقا و خانم اسمیت

این زوج آمریکایی، نماد خوش بینی کورکورانه و ساده لوحی ایده آل گرایانه هستند. آقای اسمیت، نامزد سابق ریاست جمهوری در آمریکا، با همسرش خانم اسمیت به هائیتی آمده اند تا یک مرکز گیاه خواری تأسیس کنند. آن ها بر این باورند که گیاه خواری می تواند ریشه ی خشونت و ظلم را از بین ببرد، غافل از آنکه در سرزمینی مانند هائیتی، فقر چنان فراگیر است که مردم چاره ای جز گیاه خواری ندارند. این زوج با نیت های خیرخواهانه خود، ناخواسته وارد پیچیدگی های سیاسی و انسانی هائیتی می شوند و به تدریج با واقعیت های تلخ آن روبرو می شوند.

سرگرد جونز

شخصیتی مرموز و پر از ابهام است. او خود را یک سرگرد ارتش معرفی می کند، اما رفتار و گذشته اش پر از تناقض است. جونز نمونه ای بارز از فرصت طلبی و تزویر است؛ مردی که برای بقا و منفعت شخصی، حاضر به هر نوع بازیگری و تغییر هویت است. او به نوعی از دنیای جنایتکاران بین المللی می آید و در هائیتی به دنبال یافتن جای پایی برای خود است. سرنوشت او به طرز غیرمنتظره ای با براون گره می خورد و او را وارد ماجراهای خطرناکی می کند.

مارتا پیندا

معشوقه براون و همسر سفیر اروگوئه در هائیتی است. مارتا زنی زیبا، پیچیده و خسته از زندگی است که در جستجوی عشق و معنا در بستر ناامنی هائیتی است. رابطه او با براون، نمادی از عشق در ناکجاآباد و تلاش برای یافتن لحظه ای آرامش در میان آشوب است. او نیز به نوعی بازیگر است؛ بازیگری در نقش همسر سفیر و همزمان معشوقه ای در سایه.

علاوه بر این چهار شخصیت اصلی، گرین چند شخصیت فرعی کلیدی دیگر را نیز به داستان وارد می کند، از جمله آقای فرناندز، یک فروشنده داروی دوره گرد و سیاه پوست غمگین، که هر یک به نحوی بر داستان و سرنوشت شخصیت های اصلی تأثیر می گذارند و ابعاد مختلف جامعه هائیتی را به نمایش می گذارند. این بازیگران، در صحنه ی هائیتی، نمایشی از حقیقت برپا می کنند، تلخ و خون بار و پررمزوراز.

خلاصه کامل داستان مقلدها: سفر به قلب یک جهنم شخصی

داستان «مقلدها» با بازگشت براون، راوی داستان، به هائیتی آغاز می شود. او سوار بر کشتی مده آ، از آمریکا به پورتو پرنس، پایتخت هائیتی، می آید. هدف او فروش هتل ورشکسته اش، تریانون، و شاید دیدن دوباره معشوقه اش، مارتا پیندا، همسر سفیر اروگوئه است. در همین سفر دریایی، براون با دو شخصیت دیگر آشنا می شود که مسیر زندگی اش را به کلی دگرگون می کنند: آقا و خانم اسمیت و سرگرد جونز.

آقا و خانم اسمیت، زوجی آمریکایی و ایده آل گرا، با شور و شوقی کودکانه به هائیتی می آیند تا یک مرکز گیاه خواری تأسیس کنند. آن ها معتقدند که گیاه خواری می تواند خشونت را از بین ببرد، در حالی که مردم هائیتی از فقر و گرسنگی چاره ای جز خوردن گیاهان ندارند. این زوج، با نیت های پاک خود، ناخواسته وارد بازی خطرناک واقعیت های سیاسی هائیتی می شوند.

سرگرد جونز، شخصیتی مرموز و ادعایی که خود را یک نظامی معرفی می کند، نیز در همان کشتی است. براون از همان ابتدا به هویت او مشکوک است و او را فردی فریبکار می داند. جونز، مردی با گذشته ای مبهم و درگیر با مسائل جنایی، به دنبال پناهگاهی در هائیتی است.

با ورود به پورتو پرنس، خواننده بلافاصله در فضایی سنگین از رعب و وحشت غرق می شود. هائیتی تحت سلطه بی رحمانه فرانسوا پاپا دوک دووالیه و پلیس مخوف او، تون تون ماکوت، قرار دارد. خشونت و بی رحمی در هر گوشه شهر قابل لمس است و مردم در ترس و سکوت زندگی می کنند. هتل براون نیز، که زمانی پاتوق جهانگردان بود، حالا متروک و غم انگیز به نظر می رسد.

ماجراهای براون در هائیتی، او را به عمق بیشتری از تباهی و بی اخلاقی می کشاند. تلاش های او برای فروش هتل با موانع زیادی روبرو می شود. رابطه پنهانی اش با مارتا، که خود در زندگی مشترک با سفیر، احساس پوچی می کند، پیچیده تر می شود. براون، که همیشه خود را بی تفاوت و بی اعتقاد می دانست، به تدریج درگیر مسائل انسانی و سیاسی اطرافش می شود.

سرنوشت اسمیت ها نیز به وضوح نشانگر برخورد خوش بینی با واقعیت تلخ است. تلاش های آن ها برای کمک به مردم هائیتی، تنها منجر به دردسر و درک تدریجی از عمق فلاکت و ناامنی می شود. رؤیاهای آن ها برای ایجاد تغییر، در مقابل دیوار بتنی دیکتاتوری و فساد فرو می ریزد.

اوج داستان زمانی فرا می رسد که سرگرد جونز، پس از درگیری با تون تون ماکوت و فاش شدن هویت واقعی اش به عنوان یک کلاهبردار، به هتل براون پناه می آورد. براون، علیرغم بی تفاوتی ظاهری اش، ناخواسته درگیر ماجرای جونز می شود. او مجبور می شود جونز را در هتل پنهان کند و با او همکاری کند. این همکاری، براون را به مسیرهای خطرناکی می کشاند و او را مجبور به انتخاب هایی می کند که فراتر از بی تفاوتی ذاتی اوست. او در نهایت با گروه های شورشی ارتباط برقرار می کند و در یک تصمیم ناگزیر، برای نجات جونز، خود را در موقعیت های خطرناک می یابد.

پایان رمان، تلخ و تأمل برانگیز است. شخصیت ها با پیامدهای نهایی انتخاب هایشان روبرو می شوند. براون، که تا کنون خود را یک تماشاگر می دانست، به نوعی مسئولیت پذیری می رسد. این رمان، سفر براون از بی تفاوتی به سوی درگیری اجباری با واقعیت های جامعه اش را به تصویر می کشد و به خواننده نشان می دهد که چگونه حتی در تاریک ترین شرایط، رگه هایی از انسانیت، عشق و مسئولیت پذیری می تواند ظهور کند، هرچند به بهای گزاف. تحولات درونی شخصیت ها، به ویژه براون، در مواجهه با خشونت و تزویر، قلب داستان را تشکیل می دهد و خواننده را به سفری در اعماق روان انسان دعوت می کند.

مضامین کلیدی مقلدها: نقاب ها، ایمان و پوچی

«مقلدها» رمانی چندلایه است که فراتر از یک داستان ساده، به بررسی عمیق ترین مضامین انسانی می پردازد. گراهام گرین با مهارت تمام، این مضامین را در تار و پود روایت خود تنیده و خواننده را به تأمل وامی دارد.

استعاره مقلدها

مفهوم محوری رمان، همین کلمه مقلدها (The Comedians) است. گرین از این استعاره برای توصیف انسان هایی استفاده می کند که در زندگی، نقش های مختلفی را بازی می کنند. این نقش ها، نقاب هایی هستند که افراد برای پنهان کردن هویت واقعی، ترس ها، ضعف ها و حتی عقاید خود بر چهره می زنند. در هائیتیِ تحت ستم، این نقش آفرینی از یک نیاز برای بقا سرچشمه می گیرد؛ جایی که بیان حقیقت می تواند به قیمت جان تمام شود. همه شخصیت ها، از براون بی تفاوت گرفته تا سرگرد جونز فریبکار و اسمیت های ایده آل گرا، به نوعی در حال بازی کردن نقشی هستند که جامعه، شرایط سیاسی یا حتی باورهای خودشان بر آن ها تحمیل کرده است. این استعاره به خواننده نشان می دهد که چگونه در یک محیط سرکوبگر، اصالت فردی از بین می رود و زندگی به یک نمایش بی وقفه تبدیل می شود.

دیکتاتوری و خشونت

یکی از برجسته ترین مضامین «مقلدها»، نمایش بی پرده تأثیر نظام های ستمگر بر روان و زندگی افراد است. حکومت فرانسوا دووالیه و تون تون ماکوت ها، نه تنها آزادی فیزیکی، بلکه روح و روان مردم را نیز به اسارت گرفته اند. گرین با توصیف جزئیات خشونت ها، شکنجه ها و اعدام های بی رحمانه، فضای رعب و وحشت را به خوبی منتقل می کند. این رمان، شهادت نامه ای است درباره ی مرگ آزادی و سیاه روزی مردمانی که زمانی آن را با جنگ و مبارزه به دست آورده بودند.

هویت و تزویر

در دنیایی که همه نقش بازی می کنند، جستجوی هویت واقعی به یک چالش بزرگ تبدیل می شود. شخصیت ها دائماً در حال تغییر نقاب ها و هویت های خود هستند. سرگرد جونز نمونه بارز این تزویر است. این مضمون، خواننده را به تأمل درباره ی اصالت و دروغ، و مرزهای محو میان آن ها وامی دارد.

بدبینی و از دست دادن ایمان

شخصیت براون، نمادی از بدبینی عمیق و از دست دادن ایمان است. او به هیچ چیز اعتقاد ندارد و همه چیز را بی معنا می داند. این بدبینی، هم بازتابی از وضعیت اسفناک هائیتی است و هم یک چالش درونی برای خود براون. گرین به خواننده نشان می دهد که چگونه در مواجهه با ظلم و پوچی، انسان می تواند ایمان خود را به هر چیزی، حتی به ذات خیر بشر، از دست بدهد.

«بدبینی کالای ارزانی است – می توان آن را در هر مغازه ای به قیمت مقطوع خرید – در ترکیب همه ی اجناسی که کیفیت متوسط دارند بدبینی پیدا می شود.»

عشق و خیانت

روابط انسانی در بستر بی ثبات و ناامن هائیتی، به آزمونی بزرگ کشیده می شوند. عشق براون و مارتا، عشقی پنهانی و در میانه ی خطر است که هم از محیط اطراف تأثیر می پذیرد و هم تلاشی برای فرار از آن محسوب می شود. خیانت، چه در روابط شخصی و چه در سطح سیاسی، یکی از پیامدهای این فضای مسموم است.

انتخاب و مسئولیت

علیرغم فضای جبر و ستم، شخصیت ها در نهایت مجبور به انتخاب هایی می شوند. پیامدهای این تصمیمات، گاه زندگی ساز و گاه ویرانگرند. رمان به خواننده یادآوری می کند که حتی در دشوارترین شرایط، انسان هنوز قدرت انتخاب دارد و باید مسئولیت تصمیمات خود را بپذیرد.

این مضامین کلیدی، «مقلدها» را به اثری عمیق و تأمل برانگیز تبدیل کرده اند که نه تنها داستانی جذاب را روایت می کند، بلکه به خواننده فرصت می دهد تا به ماهیت وجودی خود و جامعه ای که در آن زندگی می کند، بیندیشد.

سبک و ساختار روایی گراهام گرین در مقلدها

گراهام گرین در «مقلدها» با بهره گیری از سبکی خاص و منحصربه فرد، تجربه ای بی نظیر از روایت را به خواننده ارائه می دهد. نثر او، روان، شفاف و در عین حال عمیق است؛ کیفیتی که به او اجازه می دهد واقعیت های تلخ را بدون اغراق و تصنع بیان کند و در عین حال، لایه های پنهان روان شخصیت ها را آشکار سازد.

یکی از ویژگی های بارز سبک گرین، استفاده از عناصر سینمایی و گزارش گونه در روایت است. صحنه ها با جزئیات دقیق، گویی از لنز یک دوربین فیلمبرداری شده اند و خواننده خود را در میان اتفاقات می یابد. این شیوه گزارش نویسی، به روایت او وضوح و واقع گرایی می بخشد و حس حضور در صحنه را تقویت می کند. او با چینش کلمات، تصاویری زنده از هائیتی، از خیابان های غبارآلود گرفته تا چهره های نگران مردم، در ذهن خواننده می سازد.

ترکیب هنرمندانه طنز سیاه و جدیت، از دیگر امضاهای گراهام گرین است. در میان فضای سنگین رعب و وحشت دیکتاتوری، ناگهان طنزی تلخ پدیدار می شود که هم تسکینی بر درد است و هم عمق فاجعه را بیشتر آشکار می کند. این تضاد، حس غریبی از پوچی و بی تفاوتی را به خواننده منتقل می کند که با ماهیت مقلدها بودن انسان ها هم خوانی دارد.

روایت اول شخص از دید آقای براون، نیز نقش مهمی در لحن و فضای داستان دارد. خواننده از طریق فیلتر ذهنی براون، با تمام بدبینی ها و بی تفاوتی هایش، جهان هائیتی را تجربه می کند. این نوع روایت، حس همراهی و نزدیکی با شخصیت را ایجاد می کند و به خواننده اجازه می دهد تا تحولات درونی براون و نگاهش به دنیای اطراف را به طور کامل درک کند. این انتخاب، بر اعتبار و صمیمیت روایت می افزاید و داستان را به یک تجربه شخصی برای خواننده بدل می کند.

بازتاب و تأثیر مقلدها: رمانی که جهان را بیدار کرد

انتشار رمان «مقلدها» در سال ۱۹۶۶، همچون صاعقه ای در جهان ادبیات و سیاست صدا کرد. این اثر، بلافاصله پس از انتشار، با استقبال چشمگیر و نقدهای تحسین آمیز منتقدان مواجه شد. بسیاری از منتقدان، آن را یکی از مهم ترین و جسورانه ترین آثار گراهام گرین دانستند که نه تنها از نظر ادبی بی نقص بود، بلکه دارای پیام های عمیق اجتماعی و سیاسی نیز بود. این رمان به ویژه به دلیل پرداختن به واقعیت های تلخ هائیتی و جلب توجه جهانی به وضعیت این کشور، بسیار مورد تقدیر قرار گرفت.

«مقلدها» نقش بسیار مهمی در جلب توجه افکار عمومی جهان به حکومت دیکتاتوری فرانسوا دووالیه در هائیتی ایفا کرد. در آن زمان، اطلاعات چندانی درباره ظلم و ستمی که بر مردم هائیتی می رفت، در دسترس نبود. گرین با مشاهدات دقیق خود و قلم توانایش، پرده از این واقعیت ها برداشت و جهان را از خواب غفلت بیدار کرد. بسیاری معتقدند که این رمان، بیش از هر گزارش خبری یا مقاله سیاسی، توانست تأثیرگذاری واقعی بر اذهان عمومی داشته باشد و به همین دلیل، به یک سند تاریخی مهم نیز تبدیل شد.

اقتباس سینمایی کمدین ها (The Comedians) تنها یک سال پس از انتشار کتاب، در سال ۱۹۶۷، با بازیگران برجسته ای چون ریچارد برتون، الیزابت تیلور، الک گینس و پیتر اوستینوف، به روی پرده رفت. این فیلم، با کارگردانی پیتر گلنویل و فیلمنامه ای که خود گراهام گرین آن را نوشت، به محبوبیت و شهرت رمان افزود و پیام آن را به مخاطبان گسترده تری رساند. این اقتباس سینمایی نیز خود بخشی از میراث ماندگار «مقلدها» شد و به تکمیل تجربه مخاطبان از جهان خلق شده توسط گرین کمک شایانی کرد.

جملات ماندگار از کتاب مقلدها

«مقلدها» سرشار از جملاتی است که به دلیل عمق، صراحت و زیبایی شان، در ذهن خواننده ماندگار می شوند. این گزیده ها، دریچه ای به جهان بینی گراهام گرین و حال و هوای رمان می گشایند:

• «در زندگی بیشتر مردم، لحظه ی بی بازگشتی هست که در موقع خود به چشم نمی آید.»
• «حتی اگر به چیزی اعتقادتان را از دست داده اید، نفس اعتماد را فراموش نکنید. انسان همواره به جای اعتقادی که از دست داده جانشینی برمی گزیند.»
• «در نظام دیکتاتوری، آدمی صاحب هیچ چیز نیست، حتی شوهر مرده اش.»
• «چرا در غیاب ما جای اشیا عوض می شود؟ حتی مارتا عطرش را عوض کرده بود. هرچه زندگی بی ثبات تر باشد، کمتر دل مان می خواهد که جزییات آن تغییر کنند.»

چرا باید مقلدها را خواند؟

«مقلدها» فراتر از یک داستان جذاب، یک تجربه است؛ تجربه ای که هر خواننده علاقه مند به ادبیات و دغدغه های انسانی باید آن را لمس کند. این رمان، به خواننده این امکان را می دهد که با فضای دیکتاتوری و تأثیر آن بر روان انسان ها از نزدیک آشنا شود، بدون آنکه خود در معرض خطر قرار گیرد. گرین با قلم بی همتای خود، ما را به قلب هائیتی می برد و زندگی، ترس ها، امیدها و ناامیدی های شخصیت هایی را به ما نشان می دهد که هر کدام به نوعی در حال بازی کردن نقشی برای بقا هستند.

این کتاب به ما می آموزد که چگونه حتی در تاریک ترین شرایط، انسانیت و رگه هایی از امید می توانند خود را نشان دهند، و چقدر مهم است که در برابر بی تفاوتی و پوچی مقاومت کنیم. «مقلدها» دعوتی است برای تأمل در ماهیت هویت، تزویر و مسئولیت پذیری فردی در برابر ستم. خواندن این رمان، به خواننده بینشی عمیق تر درباره پیچیدگی های جهان و ذات بشر می بخشد و او را به فکر وا می دارد. اگر به دنبال اثری هستید که هم داستانی پرکشش داشته باشد و هم به شما بیندیشاند، «مقلدها» انتخابی بی نظیر است.

مشخصات کتاب شناختی

عنوان	نویسنده	مترجم	ناشر	تعداد صفحات (چاپ افق)	سال اولین انتشار (میلادی)	شابک
مقلدها (The Comedians)	گراهام گرین	محمدعلی سپانلو	نشر افق (و سایر ناشران معتبر)	۴۵۶	۱۹۶۶	۹۷۸-۶۰۰-۳۵۳-۰۴۱-۶

کتاب های مشابه یا مرتبط برای مطالعه بیشتر

اگر از خواندن «مقلدها» لذت بردید و به جهان بینی گراهام گرین یا مضامین مشابه در ادبیات علاقه دارید، پیشنهاد می شود به آثار زیر نیز نگاهی بیندازید:

• آمریکایی آرام (اثر گراهام گرین): رمانی دیگر از گرین که به مسائل سیاسی و دخالت های خارجی در ویتنام می پردازد و مضامین مشابهی از هویت و تزویر را کاوش می کند.
• پایان رابطه (اثر گراهام گرین): اثری عاشقانه-روانشناختی که به بررسی ایمان، تردید و ماهیت عشق می پردازد.
• سور بز (اثر ماریو بارگاس یوسا): رمانی قدرتمند درباره دیکتاتوری رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن، که شباهت های مضمونی زیادی با «مقلدها» دارد.
• ۱۹۸۴ (اثر جورج اورول): شاهکار ادبی که تصویری هولناک از یک نظام تمامیت خواه و کنترل کننده را ارائه می دهد و تأثیری عمیق بر ادبیات جهان گذاشته است.