خلاصه کتاب روباه جوان و شیر ( نویسنده اکبر احمدی )

کتاب «روباه جوان و شیر»، اثر بازآفرینی شده اکبر احمدی از فابل مشهور ازوپ، داستان هوشمندی و دوراندیشی است که در آن یک روباه زیرک با مشاهده دقیق، خود را از دام شیری مکار نجات می دهد. این اثر، روایتی جذاب و آموزنده برای مخاطبان کودک و نوجوان به شمار می رود که ارزش تفکر انتقادی و احتیاط را به شکلی داستانی و فراموش نشدنی به خوانندگان خود می آموزد.

در دنیای ادبیات کودک، قصه هایی یافت می شوند که فراتر از سرگرمی صرف، درس های عمیق زندگی را در قالب روایت هایی ساده و قابل فهم می گنجانند. «روباه جوان و شیر» از این دسته آثار است؛ داستانی که ریشه هایی کهن دارد و از بطن حکمت ازوپ برخاسته، اما با قلم توانای اکبر احمدی، جانی دوباره یافته و برای نسل امروز بازنویسی شده است. این اثر، نه تنها یک داستان هیجان انگیز از مواجهه حیوانات با یکدیگر است، بلکه آینه ای است برای بازتاب ارزش هایی چون دقت، تدبیر و عدم اعتماد بی جا به ظواهر. خواننده در حین مطالعه این خلاصه، خود را در فضایی دلنشین از جنگل و حیوانات آن می یابد و قدم به قدم، همراه با روباه جوان، به سوی درکی عمیق تر از مسائل پیرامونش پیش می رود. این مقاله با ارائه یک خلاصه جامع، تحلیل پیام های اخلاقی و معرفی شخصیت های کلیدی، تلاش می کند تا مخاطبان را با هسته اصلی این اثر ارزشمند آشنا سازد و آنان را به کشف جهان پرمغز فابل ها دعوت کند.

ازوپ تا اکبر احمدی: پیشینه و بازآفرینی یک فابل ماندگار

پیش از آنکه به ژرفای داستان «روباه جوان و شیر» بپردازیم، ضروری است تا با ریشه های این فابل و نقشی که ازوپ و پس از او اکبر احمدی در شکل گیری و بازآفرینی آن ایفا کرده اند، آشنا شویم. این مسیر طولانی از یونان باستان تا ادبیات معاصر فارسی، گواهی بر قدرت بی انتهای داستان ها در عبور از زمان و مکان است.

ازوپ کیست؟

ازوپ، نامی که با فابل نویسی گره خورده است، شخصیتی افسانه ای در یونان باستان است که زندگی و زمان دقیق او در هاله ای از ابهام قرار دارد. گفته می شود که او در قرن ششم پیش از میلاد می زیسته و در ابتدا برده ای بود که به واسطه هوش و استعداد بی نظیرش در خلق داستان های اخلاقی، توانست آزادی خود را به دست آورد. فابل های ازوپ، داستان هایی کوتاه هستند که در آن ها معمولاً حیوانات نقش شخصیت های اصلی را بازی می کنند و از طریق گفتار و رفتارشان، درس های اخلاقی و حکمت های عملی به خواننده منتقل می شود. این داستان ها، با زبانی ساده و روایتی جذاب، مفاهیم پیچیده ای چون صداقت، فریب، تلاش، تنبلی، هوشمندی و ساده لوحی را به مخاطب می آموزند. هدف اصلی ازوپ، نه تنها سرگرمی، بلکه آموزش و بیدار کردن ذهن افراد نسبت به حقایق زندگی بود. فابل های او، همچون «روباه و زاغ»، «شیر و موش» و «کلاغ تشنه»، قرن هاست که سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده و در فرهنگ های مختلف جهان جای خود را باز کرده اند. میراث او، بیش از آنکه مجموعه ای از داستان ها باشد، شیوه ای از تفکر و نگاه به جهان است که در آن، هر حیوان و هر رویداد، می تواند نمادی از یک ویژگی انسانی یا یک موقعیت زندگی باشد.

نقش اکبر احمدی در بازآفرینی روباه جوان و شیر

در میان تمام فابل های ازوپ، داستان «شیر بیمار و روباه» جایگاه ویژه ای دارد. اما چگونه این داستان کهن، به نسخه «روباه جوان و شیر» تبدیل شده که امروز به دست کودکان فارسی زبان می رسد؟ اینجا نقش برجسته اکبر احمدی، نویسنده و بازآفرین نام آشنای ایرانی، پررنگ می شود. اکبر احمدی با درک عمیق از ادبیات کهن و شناخت ظریف از نیازهای مخاطب امروزی، به بازنویسی و بازآفرینی داستان های ازوپ روی آورده است. او با حفظ اصالت و پیام اخلاقی داستان اصلی، زبانی روان، دلنشین و متناسب با فرهنگ و فهم کودکان ایرانی به آن بخشیده است. او تلاش کرده تا با افزودن جزئیات داستانی، توصیفات زنده و دیالوگ هایی که حس همدلی با شخصیت ها را برمی انگیزد، داستان را از یک متن خشک و صرفاً آموزشی، به یک تجربه روایی پویا تبدیل کند.

اهمیت بازآفرینی هایی همچون آنچه اکبر احمدی انجام داده، در آن است که میراث های ادبی غنی را برای نسل های جدید قابل دسترس و ملموس می سازد. بسیاری از داستان های کهن، با وجود محتوای ارزشمند، به دلیل زبان قدیمی یا بافت فرهنگی متفاوت، ممکن است برای کودکان امروز نامفهوم باشند. احمدی با قلم خود، پلی میان دیروز و امروز زده است. او نه تنها داستان «شیر بیمار و روباه» را بازنویسی کرده، بلکه آن را با نام «روباه جوان و شیر» و با نگاهی تازه، به کتاب های موسسه فرهنگی هنری قوی سفید کودکان سپرده تا به دست مخاطبان برسد. این بازآفرینی ها باعث می شود کودکان بتوانند با قهرمانان و ضدقهرمانان این داستان ها ارتباط برقرار کنند، از اشتباهات آن ها درس بگیرند و از پیروزی های هوشمندانه لذت ببرند، بی آنکه نیازی به تلاش برای فهم لغات یا ساختارهای پیچیده داشته باشند. به این ترتیب، میراث حکمی ازوپ، همچنان زنده و پویا، در دل ادبیات کودک ایران به حیات خود ادامه می دهد.

خلاصه کامل داستان روباه جوان و شیر

داستان «روباه جوان و شیر» یکی از درخشان ترین فابل های ازوپ است که در آن، هوشمندی و دقت، راه نجاتی از دام فریب و خطر را به تصویر می کشد. این روایت، با طراحی دقیق شخصیت ها و سیر حوادث، مخاطب را به سفری پر از هیجان و درس آموزی می برد.

شروع داستان: بیماری مکارانه شیر

در اعماق جنگلی سرسبز و پرهیاهو، شیری نیرومند و در عین حال حیله گر، در لانه خود به سر می برد. این شیر، برای آنکه بتواند شکاری آسان به دست آورد، نقشه ای مکارانه کشید. او تظاهر به بیماری کرد، آن هم بیماری ای سخت که او را از حرکت بازداشته و به بستری شدن در لانه مجبور ساخته بود. خبر بیماری شیر، همچون نسیمی در میان شاخ و برگ درختان، به سرعت در سرتاسر جنگل پخش شد. از کوچک ترین جانور تا بزرگ ترین آن ها، همه از وضعیت وخیم پادشاه جنگل باخبر شدند. این خبر، حس نگرانی و همدردی را در دل حیوانات ساده لوح جنگل برانگیخت، همان حسی که شیر انتظارش را می کشید.

حیوانات ساده لوح در دام شیر

پس از انتشار خبر، حیوانات جنگل، یکی پس از دیگری، با دلی نگران و قصد عیادت، به سمت لانه شیر رهسپار شدند. هر یک از آن ها با مهربانی و سادگی تمام، به درون لانه تاریک و مرموز شیر قدم می گذاشتند تا حال پادشاه جنگل را جویا شوند. اما هیچ یک از آنان، دیگر از لانه خارج نشد. گورخر، گوزن، خوک و دیگر حیوانات، بدون هیچ رد و نشانی ناپدید می شدند. شیر بیمارنما، با هر قربانی جدید، نقش خود را ماهرانه تر ایفا می کرد و حیوانات ساده لوح، یکی پس از دیگری، در دام فریب او گرفتار می آمدند. این تکرار غم انگیز، نشان دهنده خطر اعتماد بی جا و عدم تفکر پیش از اقدام بود، درسی که حیوانات با جان خود آموختند.

روباه جوان، نماد هوشمندی

در بحبوحه ناپدید شدن حیوانات و شایعاتی که در جنگل می پیچید، روباهی جوان و زیرک به نام «فکر» (یا نامی مشابه که برای تلطیف داستان می توان به او داد) وارد صحنه می شود. او از دور به لانه شیر نزدیک می شود، اما برخلاف دیگران، عجله ای برای ورود ندارد. روباه جوان از همان ابتدا با حسی از تردید و احتیاط به ماجرا نگاه می کند. او می داند که شیر، حتی در بیماری، موجودی خطرناک است و نباید به سادگی به او اعتماد کرد. با چشمانی تیزبین و ذهنی کنجکاو، به اطراف لانه شیر نگاه می کند. چیزی توجه او را جلب می کند؛ رد پاهایی که به سوی لانه کشیده شده اند. او با دقت رد پاها را دنبال می کند، به سمت ورودی لانه و سپس به اطراف آن.

«همه رد پاها به سمت غار می رفت، اما هیچ رد پایی از آن خارج نمی شد.» این جمله کلیدی، شاه بیت هوشمندی روباه جوان در برابر فریبندگی ظاهر شیر بود.

این مشاهده دقیق، نکته ای کلیدی و نشانه ای از هوشمندی بی نظیر روباه است. او درمی یابد که هیچ یک از حیواناتی که برای عیادت به داخل لانه رفته اند، از آنجا بازنگشته اند. این کشف مهم، او را از افتادن در دام شیر مکار بازمی دارد و مسیر داستان را تغییر می دهد. او می فهمد که شیر، هرچند ادعای بیماری دارد، اما هنوز هم همان شکارچی مرگبار است که پیش از این بوده.

گفتگوی پرمعنای روباه و شیر

روباه جوان، با درکی که از وضعیت به دست آورده بود، تصمیم می گیرد که هرگز به داخل لانه شیر نرود. او از فاصله امنی که از ورودی لانه داشت، شیر را خطاب قرار می دهد. صدایش را تنظیم می کند تا هم احترام آمیز باشد و هم تردیدش را پنهان نکند. با لحنی زیرکانه، حال شیر را جویا می شود و از او می پرسد که چگونه است و آیا بهبود یافته است. شیر، با شنیدن صدای روباه، که انتظار داشت همچون دیگران به درون لانه بیاید و قربانی بعدی اش شود، خود را بیمارتر از همیشه نشان می دهد. او با صدایی ضعیف و رنجور، روباه را به داخل لانه دعوت می کند و می گوید که بسیار تنها و ناتوان است و به همنشینی نیاز دارد. شیر سعی می کند با کلمات دل نشین و فریبنده، روباه را به دام اندازد و او را قانع کند که قدم به داخل بگذارد تا از گرمای لانه و آرامش درونی آن لذت ببرد.

اما روباه جوان، که با مشاهده رد پاها حقیقت را دریافته بود، فریب این ظاهر آرام و صدای ضعیف را نمی خورد. او با پاسخی هوشمندانه و پرمعنا، حیله شیر را برملا می کند. او در حالی که لبخندی زیرکانه بر لب دارد، به شیر می گوید: «پادشاها! اگرچه من بسیار مشتاقم که به درون لانه شما بیایم و در این لحظات دشوار در کنارتان باشم، اما این رد پاهای بی شماری که به سمت لانه شما می رود و هیچ کدام بازنمی گردد، به من درس بزرگی آموخته است. من می بینم که همه به لانه شما وارد شده اند، اما هیچ کس از آن خارج نشده است. به همین دلیل، ترجیح می دهم از دور حال شما را جویا شوم و از خطری که می بینم، دور بمانم.» این پاسخ، نه تنها هوشمندی روباه را نشان می دهد، بلکه پرده از راز شیطنت آمیز شیر برمی دارد و او را در برابر دیگر حیوانات رسوا می کند.

پیامد: نجات روباه و درس بزرگ

با این پاسخ زیرکانه و قاطع، روباه جوان جان خود را از مرگ حتمی نجات می دهد. او به آرامی از لانه شیر دور می شود، در حالی که شیر مکار در حسرت شکاری دیگر، با خشم و ناامیدی به او می نگرد. نجات روباه نه تنها نتیجه هوش و دقت او بود، بلکه به سایر حیوانات جنگل نیز درس بزرگی آموخت. آن ها که تا پیش از این به سادگی در دام شیر افتاده بودند، با مشاهده نجات روباه و شنیدن سخنان او، به حقیقت ماجرا پی بردند. این داستان به سلامت روباه و آشکار شدن فریب شیر برای تمامی ساکنان جنگل ختم می شود. پیامد این رویداد، آگاهی حیوانات از مکر شیر و در نتیجه، پایان دادن به قربانی شدن های بی مورد بود. از آن پس، حیوانات جنگل با احتیاط بیشتری عمل کردند و آموختند که هرگز نباید به سادگی به ظواهر اعتماد کرد یا بدون تفکر و بررسی، قدم به راهی گذاشت. داستان روباه جوان و شیر، با پایانی هوشمندانه، قدرت تفکر و دوراندیشی را جشن می گیرد و بر اهمیت آن در مواجهه با چالش های زندگی تأکید می کند.

تحلیل و پیام های اخلاقی عمیق داستان

فابل ها، بیش از آنکه صرفاً داستان باشند، آموزگاران بی صدا و همیشگی ما هستند. «روباه جوان و شیر» نیز از این قاعده مستثنی نیست و پیام های اخلاقی عمیقی را در خود جای داده که فراتر از ماجرای یک شیر مکار و روباهی زیرک است. این پیام ها، چراغ راهی برای زندگی فردی و اجتماعی هر انسانی می تواند باشد.

هوشمندی و دوراندیشی: کلید رهایی

هوشمندی و دوراندیشی، دو رکن اساسی در نجات روباه جوان و پیام اصلی این داستان است. روباه با استفاده از توانایی مشاهده دقیق خود، به جای ورود بی محابا به لانه شیر، ابتدا نشانه ها را بررسی می کند. او رد پاها را می بیند و با تفکر منطقی، به این نتیجه می رسد که ورود به لانه شیر به معنای قدم گذاشتن در مسیر بی بازگشت است. اینجاست که درک می کنیم هوشمندی تنها به معنای داشتن اطلاعات نیست، بلکه به کارگیری آن اطلاعات برای تصمیم گیری های درست و نجات بخش است. روباه همچنین از تجربیات دیگران، یعنی سرنوشت غم انگیز حیوانات قبلی، درس می گیرد. او نمی گوید: «خب، آن ها به دام افتادند، من که باهوش ترم.» بلکه با مشاهده نتیجه اعمال دیگران، مسیر خود را تغییر می دهد. این داستان به ما می آموزد که همواره قبل از ورود به هر موقعیت جدید، به ویژه موقعیت های مشکوک، باید با دقت تمام جوانب را سنجید و از گذشته، چه از تجربیات شخصی و چه از تجربیات دیگران، درس گرفت. دوراندیشی یعنی نگاه به آینده و پیش بینی پیامدهای احتمالی هر عمل، و این چیزی است که روباه جوان را متمایز می کند.

فریبندگی ظاهر و حقیقت پنهان

یکی دیگر از پیام های بنیادین «روباه جوان و شیر»، تاکید بر خطر فریبندگی ظاهر است. شیر خود را بیمار و ناتوان نشان می دهد تا همدردی و اعتماد حیوانات را جلب کند. این ظاهر فریبنده، حیوانات ساده لوح را به سمت مرگ می کشاند. در زندگی واقعی نیز، بسیاری از افراد و موقعیت ها ممکن است با ظاهری آراسته، مهربان یا حتی آسیب پذیر، قصد فریب ما را داشته باشند. این داستان به کودکان و بزرگسالان می آموزد که هرگز نباید به سادگی به آنچه می بینند یا می شنوند اعتماد کنند. همیشه باید به دنبال حقیقت پنهان پشت پرده بود. روباه با مشاهده رد پاها، حقیقت پنهان پشت نقاب بیماری شیر را کشف می کند. او به ظاهر بیمار شیر و لحن مظلومانه اش اهمیت نمی دهد، بلکه به شواهد عینی که نشان از خطر می دهد، توجه می کند. این درس بسیار مهمی است؛ یادگیری تمایز بین آنچه که به نظر می رسد و آنچه واقعاً هست.

خطر ساده لوحی و اعتماد بی جا

داستان «روباه جوان و شیر» به وضوح نشان می دهد که ساده لوحی و اعتماد بی جا می تواند چه پیامدهای فاجعه باری داشته باشد. حیوانات دیگر، با قلبی پاک و نیت خیر، بدون هیچ گونه شک و تردیدی به لانه شیر رفتند و در نهایت قربانی مکر او شدند. آن ها به ظاهر بیمار شیر اعتماد کردند، بدون اینکه کوچکترین تحقیقی انجام دهند یا به هشدارهایی که در اطرافشان وجود داشت (مثلاً ناپدید شدن حیوانات قبلی) توجه کنند. این بی احتیاطی و ساده لوحی، نقطه مقابل هوشمندی روباه است. داستان از ما می خواهد که در روابط خود با دیگران، هرچند که نیت خوبی داشته باشیم، اما همواره احتیاط را پیشه کنیم و از اعتماد مطلق و بی جا پرهیز نماییم. این به معنای بدبینی نیست، بلکه به معنای هوشیاری و سنجش منطقی موقعیت هاست.

درس بزرگ این داستان برای کودکان و بزرگسالان این است که همیشه پیش از هر اقدامی، با دقت تمام جوانب را بسنجند و به سادگی به ظواهر اعتماد نکنند.

اهمیت تفکر انتقادی در کودکان

یکی از ارزشمندترین آموزه های این فابل، تقویت مهارت تفکر انتقادی در کودکان است. تفکر انتقادی به این معناست که کودکان یاد بگیرند سؤال بپرسند، اطلاعات را تحلیل کنند، شواهد را بررسی کنند و قبل از هرگونه قضاوت یا اقدام، به نتایج منطقی برسند. روباه جوان دقیقاً همین کار را انجام می دهد. او سؤال می کند، به جای گوش دادن به حرف های شیر، به شواهد (رد پاها) نگاه می کند و سپس به یک نتیجه گیری منطقی می رسد که جانش را نجات می دهد. این داستان می تواند به والدین و مربیان کمک کند تا کودکان را تشویق کنند که در مواجهه با موقعیت های مختلف، به جای پذیرش بی چون و چرا، به دنبال دلیل و مدرک باشند، عواقب اعمال خود را پیش بینی کنند و با هوشمندی، تصمیمات درستی بگیرند. این مهارت در دنیای امروز که مملو از اطلاعات و فریب های گوناگون است، از اهمیت حیاتی برخوردار است.

شخصیت های اصلی داستان و ویژگی های آن ها

هر داستان خوب، با شخصیت های قوی و متمایز خود، در ذهن خواننده ماندگار می شود. «روباه جوان و شیر» نیز با خلق سه دسته از شخصیت ها، مفاهیم اخلاقی خود را به خوبی به تصویر می کشد.

• شیر بیمار: نمادی از مکر، حیله گری و فرصت طلبی است. او با تظاهر به بیماری، قصد فریب دیگران را دارد و از قدرت فیزیکی خود به شیوه ای ظالمانه برای شکار آسان استفاده می کند. شیر، بی رحم و خطرناک است و نشان می دهد که قدرت بدون اخلاق، می تواند به ویرانگری منجر شود.
• روباه جوان: قهرمان داستان، نمادی از هوشمندی، احتیاط، و زیرکی. او مشاهده گری دقیق است که به جای اعتماد به حرف ها، به شواهد عینی (رد پاها) توجه می کند. روباه، منطقی فکر می کند و با دوراندیشی، جان خود را نجات می دهد. او همچنین درس گیرنده و آینده نگر است.
• سایر حیوانات: این دسته از شخصیت ها، نمایانگر سادگی و مهربانی اولیه، اما در عین حال ساده لوحی و بی احتیاطی هستند. آن ها با نیت خیر به عیادت شیر می روند، اما به دلیل عدم تفکر انتقادی و اعتماد بی جا به ظاهر، قربانی مکر شیر می شوند. سرنوشت آن ها، هشدار و درسی برای مخاطب است.

چرا روباه جوان و شیر یک کتاب ضروری برای کودکان است؟

در میان انبوهی از کتاب های کودکانه، «روباه جوان و شیر» به دلایل متعددی جایگاه ویژه ای پیدا می کند و خواندن آن برای کودکان، فراتر از یک سرگرمی ساده، یک ضرورت تربیتی و آموزشی محسوب می شود.

• آموزش درس های زندگی در قالب داستانی جذاب و غیرمستقیم: این کتاب، مفاهیم پیچیده ای چون هوشمندی، احتیاط، فریب، و تفکر انتقادی را نه به صورت مستقیم و با زبانی خشک، بلکه در قالب ماجرایی هیجان انگیز و با شخصیت های حیوانی دوست داشتنی به کودکان می آموزد. این شیوه غیرمستقیم، باعث می شود درس ها در ذهن کودک ماندگارتر شوند.
• تقویت مهارت های تفکر و تحلیل: داستان به وضوح نشان می دهد که چگونه روباه با تحلیل وضعیت و مشاهده شواهد، به نتیجه گیری درست می رسد. این امر کودکان را تشویق می کند تا در موقعیت های مشابه، قبل از تصمیم گیری، فکر کنند، جوانب را بسنجند و با دقت به جزئیات توجه کنند.
• کمک به درک مفاهیمی مانند احتیاط، هوشمندی، و خطر فریب: این مفاهیم انتزاعی از طریق تعامل شخصیت ها و پیامدهای اعمالشان، به صورت ملموس و قابل درک برای کودک ارائه می شوند. کودک می آموزد که همه چیز آن طور که به نظر می رسد نیست و باید همیشه محتاط بود.
• آشنایی با ادبیات فابل و اهمیت آن در فرهنگ جهانی: خواندن این کتاب، دریچه ای را به روی دنیای فابل ها و ادبیات کهن می گشاید. کودک با مفهوم فابل ها، ریشه های آن ها در فرهنگ های مختلف (مانند ازوپ) و ارزش های جهانی ای که این داستان ها منتقل می کنند، آشنا می شود.
• تقویت قوه تخیل و قدرت همذات پنداری: داستان های حیوانی به کودکان کمک می کنند تا با شخصیت ها همذات پنداری کرده و خود را در موقعیت آن ها قرار دهند. این امر قوه تخیل کودک را پرورش می دهد و به او امکان می دهد تا راه حل های خلاقانه برای مسائل بیابد.

نتیجه گیری

کتاب «روباه جوان و شیر»، با بازآفرینی هنرمندانه اکبر احمدی از فابل جاودانه ازوپ، اثری است که فراتر از یک داستان ساده برای کودکان، پیامی عمیق و ماندگار را در خود جای داده است. این داستان، به زیبایی و با زبانی دلنشین، ارزش های بنیادینی چون هوشمندی، دقت در مشاهده و اهمیت تفکر انتقادی را به تصویر می کشد و به خوانندگان خود می آموزد که چگونه با نگاهی هوشیارانه به جهان اطراف خود بنگرند. روایت روباه جوان که با دیدن رد پاها، جان خود را از مکر شیر نجات می دهد، نه تنها داستانی هیجان انگیز است، بلکه چراغ راهی برای کودکان و بزرگسالان در مواجهه با چالش های زندگی است.

نقش اکبر احمدی در زنده نگاه داشتن این فابل برای نسل های جدید، بسیار ستودنی است. او با قلم توانمند خود، توانسته است حکمت کهن ازوپ را در قالبی تازه و متناسب با ذائقه فرهنگی امروز ارائه دهد، به گونه ای که این داستان، همچنان تازگی و جذابیت خود را حفظ کرده است. این بازآفرینی، تضمین کننده ادامه حیات این میراث ارزشمند ادبی در میان کودکان فارسی زبان است.

مطالعه نسخه کامل کتاب «روباه جوان و شیر» برای تمامی والدینی که به دنبال منابع آموزنده و پرمغز برای کودکان خود هستند، و همچنین برای مربیان و معلمانی که به دنبال ابزارهایی برای تقویت تفکر انتقادی در دانش آموزانشان می گردند، به شدت توصیه می شود.

روباه جوان با هوش سرشار و نگاه تیزبین خود نشان می دهد که گاهی یک قدم عقب تر ایستادن و دقیق تر دیدن، می تواند زندگی را نجات دهد و از خطرهای پنهان برهاند.

داستان خوانی و درس آموزی از این دست فابل ها، نه تنها به تقویت قوه تخیل و زبان کودکان کمک می کند، بلکه آن ها را برای مواجهه با پیچیدگی های دنیای واقعی آماده می سازد و بذرهای هوشمندی و دوراندیشی را در ذهن و قلبشان می کارد.