جشنواره چوسئوک کره جنوبی Chuseok

جشنواره چوسئوک (Chuseok)، که به آن «هانگاوی» نیز می گویند، یکی از مهم ترین و محبوب ترین اعیاد در کره جنوبی است که به عنوان عید شکرگزاری کره ای شناخته می شود. این جشن بزرگ خانوادگی، در پانزدهمین روز از ماه هشتم تقویم قمری، زمان پرتو افکنی ماه کامل، برگزار می گردد.

این جشنواره، که ریشه های عمیق در فرهنگ کشاورزی کره دارد، نه تنها فرصتی برای شکرگزاری از برداشت پربار محصولات است، بلکه نمادی از احترام به نیاکان و تقویت پیوندهای خانوادگی محسوب می شود. در این ایام، مردم از شهرهای بزرگ به زادگاه خود سفر می کنند تا در کنار خانواده، آداب و رسوم دیرینه را به جا آورند و طعم غذاهای سنتی را بچشند. چوسئوک تجربه ای بی نظیر از فرهنگ غنی و اصیل کره جنوبی را ارائه می دهد و قلب پاییز کره را با شور و هیجان پر می کند. این جشن باشکوه، با نام دیگر هانگاوی، به معنای «میانه بزرگ پاییز»، عمق و غنای فرهنگی خود را به نمایش می گذارد و هر ساله میلیون ها نفر را در سراسر کره و حتی فراتر از مرزها، به سوی خود می خواند. این تعطیلات سه روزه در کره جنوبی و یک روزه در کره شمالی، فرصتی برای تعمق در ریشه ها و تجدید پیمان با سنت های دیرین است.

چوسئوک چیست؟ تعریف جامع و اهمیت بنیادی

جشنواره چوسئوک، با ریشه هایی که در اعماق تاریخ و فرهنگ کره جای دارد، فراتر از یک تعطیلی ساده است؛ این جشن نمادی از شکرگزاری، احترام به نیاکان و وحدت خانواده است. این عید که هر ساله با ظهور ماه کامل پاییزی برگزار می شود، فرصتی برای مردم فراهم می آورد تا از نعمات فراوان طبیعت سپاسگزاری کنند و خاطره اجداد خود را گرامی بدارند.

نام گذاری و ریشه شناسی واژگان

چوسئوک (추석)، واژه ای است که از دو بخش «چو» به معنای پاییز و «سئوک» به معنای شب تشکیل شده است؛ بنابراین، چوسئوک را می توان «شب پاییزی» یا «عصر پاییز» ترجمه کرد. این نام گذاری به زیبایی و شکوه ماه کامل در شب های پاییزی اشاره دارد که در این ایام به اوج خود می رسد و آسمان کره را نورانی می کند. در این شب ها، ماه درخشان ترین حالت خود را دارد و مردم در کنار خانواده، از این منظره دل انگیز لذت می برند.

نام دیگر این جشنواره، هانگاوی (한가위)، ریشه ای باستانی تر دارد و از زبان کره ای قدیم آمده است. «هان» در کره ای قدیم به معنای «بزرگ» یا «متوسط» و «گاوی» به معنای «مرکز» یا «میانه» است. از این رو، هانگاوی به معنای «میانه بزرگ پاییز» یا «مرکز پاییز» است که دقیقاً به زمان برگزاری جشنواره در نیمه پاییز و اهمیت آن اشاره دارد. هر دو نام به خوبی ماهیت این جشن را در پیوند با طبیعت و چرخه فصول نشان می دهند، اما هانگاوی بیشتر بر جنبه ی مرکزی و مهم این جشن در تقویم پاییزی تأکید می کند.

زمان بندی و تقویم

جشنواره چوسئوک بر اساس تقویم قمری محاسبه می شود و همیشه در پانزدهمین روز از ماه هشتم قمری برگزار می گردد. این زمان مصادف با ظهور ماه کامل است که در بسیاری از فرهنگ های کشاورزی جهان، نمادی از وفور و حاصلخیزی است. اهمیت ماه کامل در این جشن به این دلیل است که کشاورزان کره ای، پس از یک سال زحمت، در این زمان برداشت محصول خود را جشن می گیرند و از ماه به عنوان نمادی از باروری و برکت تشکر می کنند.

در کره جنوبی، این جشنواره یک تعطیلات سه روزه است که شامل روز قبل از جشن، روز خود جشن و روز بعد از جشن می شود. این تعطیلات بلند به خانواده ها اجازه می دهد تا با آرامش خاطر به زادگاه خود سفر کرده و در کنار عزیزانشان باشند. اما در کره شمالی، چوسئوک تنها یک روز در تقویم تعطیلات رسمی است که تفاوت های زیادی را در تجربه این جشن بین دو کره ایجاد کرده است. برای برنامه ریزی سفر، دانستن تاریخ های میلادی چوسئوک برای چند سال آینده ضروری است:

سال	تاریخ میلادی چوسئوک (روز اصلی)	مدت تعطیلات (کره جنوبی)
2024	۱۷ سپتامبر	۱۶ تا ۱۸ سپتامبر
2025	۶ اکتبر	۵ تا ۷ اکتبر
2026	۲۵ سپتامبر	۲۴ تا ۲۶ سپتامبر
2027	۱۵ سپتامبر	۱۴ تا ۱۶ سپتامبر

فلسفه و اهمیت فرهنگی-اجتماعی

فلسفه چوسئوک بر شکرگزاری و احترام به ریشه ها بنا شده است. این جشن فرصتی برای شکرگزاری از برداشت محصول فراوان و نعمات طبیعت است که زندگی مردم را برای یک سال دیگر تضمین می کند. همچنین، چوسئوک به عنوان مراسمی برای ادای احترام به اجداد و نیاکان برگزار می شود؛ این سنت به مردم یادآوری می کند که از کجا آمده اند و ریشه های خانوادگی آن ها چقدر ارزشمند است.

پیوندهای خانوادگی در این ایام به طرز چشمگیری تقویت می شود. بازگشت به زادگاه و گردهمایی های بزرگ خانوادگی، ارزش های جامعه محور کره ای را برجسته می سازد و حس تعلق و همبستگی را عمیق تر می کند. به همین دلیل است که چوسئوک را اغلب «شکرگزاری کره ای» می نامند؛ هرچند تفاوت های اساسی با جشن شکرگزاری غربی دارد، اما هر دو بر محوریت شکرگزاری از محصول و گردهمایی خانوادگی تاکید دارند.

نگاهی گذرا به جشنواره های مشابه در آسیا

چوسئوک تنها جشن برداشت محصول در آسیا نیست. بسیاری از کشورهای همسایه نیز جشن هایی مشابه با محوریت ماه کامل پاییزی و برداشت محصول دارند. برای مثال، «جشنواره نیمه پاییز» (Mid-Autumn Festival) در چین، «تسوکیمی» (Tsukimi) در ژاپن و «تت ترونگ تو» (Tết Trung Thu) در ویتنام، همگی در حوالی پانزدهمین روز از ماه هشتم قمری برگزار می شوند. این شباهت ها نشان دهنده اهمیت ماه کامل و برداشت پاییزی در فرهنگ کشاورزی آسیایی و پیوندهای عمیق انسان با طبیعت در این منطقه است.

ریشه ها و سیر تحول چوسئوک در تاریخ کره

جشنواره چوسئوک، مانند یک درخت کهنسال، ریشه های خود را عمیقاً در خاک تاریخ کره گسترانده است. برای درک کامل اهمیت این جشن، باید به گذشته های دور، زمانی که پادشاهان شیلا بر کره حکومت می کردند و حتی پیش از آن، سفر کرد.

نظریه گابائه (Gabae – 가배): منشأ از دوران شیلا

بر اساس یک نظریه محبوب، چوسئوک ریشه های خود را در «گابائه» (Gabae) دارد؛ جشنی که در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ ق.م. تا ۹۳۵ م.) برگزار می شد. در آن زمان، پادشاه سوم شیلا دستور برگزاری یک مسابقه بافندگی یک ماهه را داد. دو تیم از زنان روستا، برای بافتن پارچه بیشتر با هم به رقابت می پرداختند. در روز گابائه، تیمی که موفق به بافتن پارچه بیشتری می شد، برنده اعلام می گشت و تیم بازنده وظیفه داشت تا ضیافتی بزرگ برای تیم پیروز ترتیب دهد.

این مسابقات بافندگی نه تنها نمایشی از مهارت و کار گروهی بود، بلکه با مسابقات تیراندازی و نمایش های هنرهای رزمی نیز همراه می شد. این رویدادها، شور و هیجان خاصی به جشن می بخشید و مردم را گرد هم می آورد. گابائه به مرور زمان به چوسئوک امروزی تکامل یافت و میراثی از آن دوران به جای گذاشت که بر اهمیت کار، رقابت سالم و جشن گرفتن موفقیت ها تأکید دارد.

ریشه های شامانیستی و کشاورزی

بسیاری از محققان معتقدند که چوسئوک پیش از دوران شیلا نیز وجود داشته و ریشه های عمیق تری در آیین های شامانیستی و کشاورزی باستانی کره دارد. در گذشته های دور، کشاورزان کره ای، که زندگی شان به طبیعت و باروری زمین وابسته بود، برای ارواح طبیعت و خدایان محلی مراسم شکرگزاری برگزار می کردند.

در این آیین ها، اولین محصولات برداشت شده از زمین به عنوان هدیه به خدایان و نیاکان تقدیم می شد تا برای سال های آینده نیز برداشت خوب و برکت تضمین شود. چوسئوک در اصل یک مراسم مذهبی-کشاورزی بود که در آن، مردم به طبیعت و قدرت های ماورایی احترام می گذاشتند و از آن ها برای رزق و روزی خود سپاسگزاری می کردند. این جنبه از چوسئوک هنوز هم در برخی آداب و رسوم امروزی، مانند تقدیم غذاهای تازه برداشت شده به نیاکان، دیده می شود و نشان دهنده پیوند ناگسستنی کره ای ها با زمین و طبیعت است.

تکامل و تثبیت در سلسله ها

با گذشت زمان و تغییر سلسله های حکومتی در کره، چوسئوک نیز دستخوش تغییر و تکامل شد. این جشن در دوران سلسله گوریو (۹۱۸ تا ۱۳۹۲ م.) و سپس در دوران چوسان (۱۳۹۲ تا ۱۹۱۰ م.)، به تدریج به یک تعطیلات ملی و مهم تبدیل شد. پادشاهان و حاکمان مختلف، اهمیت این جشن را در تقویت روحیه مردم، حفظ پیوندهای خانوادگی و احترام به سنت ها درک کردند و به همین دلیل، برگزاری آن را تشویق و حتی حمایت می کردند.

در هر سلسله، جزئیات خاصی به آداب و رسوم چوسئوک اضافه شد و این جشن به شکل امروزی خود نزدیک تر گشت. این تکامل نشان دهنده توانایی فرهنگ کره در حفظ سنت های باستانی خود و در عین حال، سازگاری با زمان و شرایط جدید است. چوسئوک، از یک جشن ساده کشاورزی، به نمادی از هویت ملی و فرهنگی کره تبدیل شد و تا به امروز، جایگاه ویژه ای در قلب مردم این سرزمین دارد.

آداب و رسوم سنتی چوسئوک: از بازگشت به خانه تا هدایا

جشنواره چوسئوک نه تنها یک رویداد شاد است، بلکه مجموعه ای از آداب و رسوم عمیق و پرمعنا را در بر می گیرد که هر کدام به نوبه خود، داستان هایی از فرهنگ و ارزش های کره ای را روایت می کنند. این سنت ها، از سفرهای طولانی به زادگاه تا تبادل هدایا، چوسئوک را به یک تجربه فرهنگی بی نظیر تبدیل کرده اند.

بازگشت به زادگاه (Gwiseong – 귀성): مهاجرت بزرگ کره ای ها

یکی از مهم ترین و پررنگ ترین جنبه های چوسئوک، «گویی سونگ» (Gwiseong) یا بازگشت به زادگاه است. در این ایام، میلیون ها نفر از ساکنان شهرهای بزرگ، بار سفر می بندند تا به روستاها و شهرهای کوچک تر که محل تولدشان است، بازگردند. این مهاجرت بزرگ، نه تنها برای دیدار با خانواده و بستگان است، بلکه برای ادای احترام به اجداد و تجدید خاطره با ریشه های خانوادگی اهمیت دارد. ترافیک سنگین و ازدحام در سیستم حمل و نقل عمومی و جاده ها، به یک چالش همیشگی در این زمان تبدیل می شود، اما مردم کره با صبوری و شوق فراوان، این سختی ها را به جان می خرند تا به آغوش خانواده برسند.

گویی سونگ نقش حیاتی در تقویت هویت خانوادگی و منطقه ای ایفا می کند. این سفرها، نسل های مختلف را در کنار هم قرار می دهد و داستان ها و سنت های خانوادگی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند. حس تعلق به یک جامعه کوچک تر و گرمای حضور در کنار عزیزان، خستگی این سفر طولانی را از تن به در می کند.

آیین شکرگزاری از نیاکان (Charye – 차례): احترام به ریشه ها

«چاریه» (Charye) مراسمی است که در صبح روز چوسئوک در خانه ها برگزار می شود و به معنای واقعی کلمه، شکرگزاری از نیاکان است. این مراسم، شامل چیدن یک سفره رنگارنگ با غذاهای مخصوص است که به عنوان نذری به اجداد تقدیم می شوند. برنج تازه برداشت شده، کیک های برنج سونگپیئون، میوه های تازه پاییزی، انواع گوشت و سبزیجات، همگی با دقت و ظرافت خاصی آماده شده و بر روی سفره چیده می شوند.

چیدمان سفره چاریه، بسیار دقیق و منظم است و هر نوع غذا جای مشخصی دارد. به عنوان مثال، برنج و سوپ معمولاً در سمت شمال، میوه ها و سبزیجات در سمت جنوب، غذاهای گوشتی در غرب و در مرکز، و کیک های برنج و نوشیدنی هایی مانند ماکگئولی یا سوجو در شرق قرار می گیرند. این چیدمان های دقیق، فلسفه ای عمیق پشت خود دارند و نمادی از احترام به جهان بینی کره ای و نظم کیهانی است. فلسفه اصلی چاریه، ادای احترام به اجداد و درخواست برکت برای نسل های آینده است. مردم اعتقاد دارند که روح نیاکان، خانواده را از بلایا حفظ کرده و برای آن ها خوشبختی و موفقیت به ارمغان می آورد.

زیارت آرامگاه نیاکان (Seongmyo – 성묘) و پاکسازی (Beolcho – 벌초)

پس از مراسم چاریه در خانه، خانواده ها به زیارت آرامگاه های خانوادگی خود در مناطق روستایی می روند. این رسم با عنوان «سئونگ میو» (Seongmyo) شناخته می شود. در این بازدیدها، یکی از مهم ترین آداب، «بئولچو» (Beolcho) است که به معنای پاکسازی و کندن علف های هرز اطراف آرامگاه است. این کار نمادی از احترام و مراقبت از نیاکان محسوب می شود و نشان می دهد که خانواده هنوز به یاد آن ها هستند.

در آرامگاه، خانواده ها غذاها و نوشیدنی هایی را که از قبل آماده کرده اند، به اجداد خود تقدیم می کنند و به دعاخوانی می پردازند. این مراسم نه تنها به یادبود از دست رفتگان اختصاص دارد، بلکه فرصتی برای گردهمایی و اتحاد بیشتر اعضای خانواده در فضایی آرام و معنوی است.

پوشش سنتی (Hanbok – 한복): زیبایی در چوسئوک

پوشیدن لباس های سنتی «هانبوک» (Hanbok) در ایام چوسئوک، به ویژه توسط زنان و کودکان، یکی دیگر از زیبایی های این جشن است. هانبوک، با رنگ های شاد و طرح های ظریف خود، جلوه ای ویژه به این ایام می بخشد. اجزای اصلی هانبوک شامل «جگوری» (juegori) یا ژاکت، «باجی» (baji) یا شلوار، «چیما» (chima) یا دامن و «پو» (po) یا کت بلند است.

تنوع رنگ ها و طرح های هانبوک بسیار زیاد است و هر منطقه و حتی هر طبقه اجتماعی، طرح ها و رنگ های خاص خود را داشته است. هانبوک نه تنها یک لباس است، بلکه نمادی از غرور ملی و حفظ سنت ها در کره محسوب می شود. پوشیدن این لباس های زیبا در چوسئوک، حس نوستالژی و احترام به گذشته را در میان مردم تقویت می کند.

تبادل هدایا (Chuseok Gifts): سنت دیرینه ی سخاوت

تبادل هدایا در چوسئوک، رسمی دیرینه است که از دهه های گذشته تاکنون تکامل یافته است. در گذشته، در دهه های ۶۰ میلادی، هدایا اغلب شامل نیازهای اولیه زندگی مانند شکر، صابون یا چاشنی ها بود. اما با پیشرفت اقتصاد کره، این هدایا نیز تغییر کرده اند.

در دهه های ۷۰ و ۸۰، هدایایی مانند روغن زیتون، خمیر دندان، ست های قهوه فوری، لوازم آرایشی و حتی لوازم الکترونیکی مانند تلویزیون و پلوپز محبوب شدند. در قرن ۲۱، دامنه هدایا بسیار گسترده تر شده است و شامل ست های گوشت با کیفیت بالا، میوه های کمیاب، روغن زیتون های وارداتی، مکمل های بهداشتی، لوازم الکترونیکی پیشرفته و حتی کارت های هدیه می شود. گاهی اوقات هدایای بسیار گران قیمتی مانند قارچ های وحشی کاج (که به صورت مصنوعی قابل کشت نیستند) یا شراب های خاص نیز مبادله می شوند که نشان دهنده اهمیت این سنت در اقتصاد و فرهنگ کره است. این تبادل هدایا نه تنها نشانه ای از سخاوت است، بلکه راهی برای ابراز احترام و قدردانی از یکدیگر در میان خانواده ها و دوستان محسوب می شود.

چوسئوک، با بازگشت به زادگاه و گردهمایی های خانوادگی، نه تنها یک تعطیلات، بلکه پلی است میان گذشته و حال، که سنت ها را زنده نگه می دارد و پیوندهای انسانی را استحکام می بخشد.

سفره رنگارنگ چوسئوک: طعم های فراموش نشدنی سنت

هیچ جشنی در کره بدون غذاهای خوشمزه و سنتی کامل نمی شود، و چوسئوک نیز از این قاعده مستثنی نیست. سفره چوسئوک، با رنگ ها و طعم های بی نظیر خود، نمادی از وفور و شکرگزاری از برداشت محصول است. این غذاها نه تنها شکم را سیر می کنند، بلکه روح را نیز تغذیه می کنند و داستان هایی از گذشته را بازگو می کنند.

سونگپیئون (Songpyeon – 송편): ستاره ی سفره چوسئوک

بدون شک، «سونگپیئون» (Songpyeon) ستاره ی درخشان سفره چوسئوک است. این کیک های برنج هلالی شکل و بخارپز شده، نه تنها خوشمزه هستند بلکه نمادین نیز می باشند. سونگپیئون ها معمولاً از آرد برنج تهیه می شوند و با مواد مختلفی مانند کنجد، لوبیا سیاه، شاه بلوط، عسل و دارچین پر می شوند. هر خانواده ای دستورالعمل و مواد تشکیل دهنده خاص خود را برای سونگپیئون دارد که آن را منحصر به فرد می سازد.

اهمیت برگ های کاج: یکی از رازهای طعم و عطر بی نظیر سونگپیئون، بخارپز کردن آن ها بر روی لایه ای از برگ های کاج تازه است. برگ های کاج نه تنها عطری دلنشین به کیک ها می بخشند و از چسبیدن آن ها جلوگیری می کنند، بلکه طعم و لطافت خاصی به آن ها می دهند که سونگپیئون را از سایر کیک های برنج متمایز می کند. واژه «سونگ» در سونگپیئون نیز به معنای درخت کاج است که نشان دهنده ارتباط عمیق این غذا با طبیعت است.

نمادگرایی شکل نیمه ماه: شکل نیمه ماهی سونگپیئون، داستان و معنای عمیقی در خود دارد. طبق یک افسانه باستانی کره ای مربوط به دوران سه پادشاهی (شیلا و بکجه)، شکل نیمه ماه با آینده ای روشن و پیروزی همراه بود. این افسانه حکایت از آن دارد که در زمان پادشاه اویجا از بکجه، عبارتی رمزآلود بر پشت لاک پشتی یافت شد که می گفت: «بکجه ماه کامل و شیلا نیمه ماه است.» این پیشگویی، سقوط بکجه و ظهور شیلا را نوید می داد و به حقیقت پیوست. از آن زمان، کره ای ها بر این باورند که شکل نیمه ماه نشانه ای از آینده ای روشن و موفقیت است.

باورهای عامیانه نیز در مورد سونگپیئون وجود دارد؛ گفته می شود اگر زن مجردی سونگپیئون های زیبا و خوش شکلی بسازد، همسر خوبی پیدا خواهد کرد و اگر زن بارداری سونگپیئون های زیبایی بپزد، فرزند دختری زیبا به دنیا خواهد آورد. این باورها، به ساختن سونگپیئون در کنار خانواده، جنبه ای از امید و خوشبختی می بخشند.

هانگوا (Hangwa – 한과): هنر شیرینی پزی کره ای

«هانگوا» (Hangwa) اصطلاحی کلی برای انواع شیرینی ها و دسرهای سنتی کره ای است که در چوسئوک و دیگر مناسبت های خاص سرو می شود. هانگوا فراتر از یک شیرینی، یک اثر هنری است که با رنگ های طبیعی و طرح های زیبا تزئین می شود. مواد اولیه اصلی هانگوا شامل آرد برنج، عسل، میوه ها و ریشه های گیاهی است که با دقت و ظرافت خاصی تهیه می شوند.

انواع محبوب هانگوا عبارتند از:

• یاکگوا (Yakgwa – 약과): این کلوچه های عسلی، از خمیر آرد برنج سرخ شده تهیه می شوند و سپس در شربت عسل غوطه ور می گردند. یاکگوا طعم شیرین و بافت نرم و دلچسبی دارد و از محبوب ترین هانگواها محسوب می شود.
• یوگوا (Yugwa – 유과): یوگوا کیک های برنج چسبناکی هستند که سرخ شده و سپس با عسل و پودر دانه کدو حلوایی یا کنجد پوشانده می شوند. بافتی سبک و پفکی دارند و بسیار لذیذ هستند.
• داسیک (Dasik – 다식): این شیرینی های کوچک، با طرح های هنرمندانه و رنگ های طبیعی از چای سبز، کنجد سیاه، بلوط و عسل تهیه می شوند. داسیک ها معمولاً همراه با چای سرو می شوند و جلوه ای خاص به مراسم چای خوری می بخشند.

استفاده از مواد اولیه طبیعی و رنگ های گیاهی برای تزئین هانگوا، آن را به یک دسر سالم و در عین حال هنرمندانه تبدیل کرده است. این شیرینی ها نه تنها در چوسئوک، بلکه در عروسی ها، جشن های تولد و دیگر مراسم خاص نیز سرو می شوند.

نوشیدنی های سنتی: طعم محصول تازه

در چوسئوک، نوشیدنی های سنتی نیز جایگاه ویژه ای دارند که از محصولات تازه برداشت شده تهیه می شوند و طعم و بوی پاییز را به همراه دارند.

• بکجو (Baekju – 백주) یا سیندوجو (Sindoju – 신도주): این شراب برنج «سفید» که به آن «شراب برنج تازه» نیز می گویند، از برنج تازه برداشت شده تهیه می شود و نمادی از فراوانی و آغاز یک دوره جدید است. طعمی ملایم و دلنشین دارد و در مراسم شکرگزاری از نیاکان نیز سرو می شود.
• دونگدونگجو (Dongdongju – 동동주): نوع دیگری از شراب برنج است که دانه های برنج در آن به صورت شناور دیده می شوند و ظاهری زیبا و طعمی متفاوت دارد.

همچنین، در طول تاریخ، انواع دیگری از شراب های برنج مانند ییواجو (Yihwaju) از دوران گوریو و سونگجولجو (Songjeolju) از دوران چوسان، توسط اشراف و مردم عادی در این ایام محبوبیت داشته اند.

سایر غذاهای مهم و پرطرفدار

سفره چوسئوک فراتر از سونگپیئون و هانگوا، با انواع دیگری از غذاهای لذیذ کره ای نیز پر می شود که هر کدام به نوعی به این جشن کمک می کنند.

• جاپ چه (Japchae – 잡채): یک غذای محبوب کره ای که شامل رشته فرنگی شیشه ای (از نشاسته سیب زمینی شیرین) با سبزیجات مختلف مانند هویج، اسفناج، پیاز و قارچ است که با سس سویا و روغن کنجد طعم دار می شود.
• بولگوگی (Bulgogi – 불고기): گوشت گاو طعم دار شده و کبابی که یکی از شناخته شده ترین غذاهای کره ای در سراسر جهان است و در این ایام، به عنوان یک غذای لوکس و مجلسی سرو می شود.
• انواع جئون (Jeon – 전): پنکیک های کره ای که با مواد مختلفی مانند سبزیجات (کدو سبز، پیاز)، ماهی، گوشت یا کیمچی تهیه شده و در روغن سرخ می شوند. جئون ها از خوراکی های اصلی سفره چوسئوک هستند.
• سائنگ سئون (Saengseon – 생선): ماهی تازه، به ویژه ماهی های فصلی، که به صورت کبابی یا سرخ شده سرو می شوند و به سفره رنگ و بویی دریایی می بخشند.
• میوه های پاییزی تازه: میوه هایی مانند گلابی آسیایی، سیب، خرمالو و هالابونگ، که در این فصل به اوج رسیدگی خود می رسند، به عنوان دسر و نمادی از برداشت فراوان، در سفره چوسئوک قرار می گیرند و طعمی شیرین و تازه به این جشن می بخشند.

سرگرمی ها و بازی های سنتی چوسئوک: شور و نشاط جمعی

چوسئوک فقط به غذا و مراسم مذهبی خلاصه نمی شود؛ این جشنواره زمانی برای شادی، بازی و سرگرمی های جمعی است که روحیه اتحاد و همبستگی را در میان مردم تقویت می کند. بازی های سنتی، هر کدام داستانی از تاریخ و فرهنگ کره را در خود جای داده اند و به این جشن، شور و نشاط خاصی می بخشند.

کشتی کره ای (Ssireum – 씨름): قدرت و افتخار

«سیریوم» (Ssireum)، یا همان کشتی سنتی کره ای، یکی از محبوب ترین ورزش های سنتی است که به ویژه در ایام چوسئوک برگزار می شود. قدمت این ورزش به بیش از ۵۰۰۰ سال پیش، از دوران سلسله گوگوریو، بازمی گردد و در آن، دو کشتی گیر با گرفتن کمربندی پارچه ای به نام «ساتبا» (Satba) از یکدیگر، تلاش می کنند تا حریف خود را به زمین بزنند. بازیکنی که قسمت بالاتنه او با زمین تماس پیدا کند، بازنده است.

جوایز برای برندگان سیریوم بسیار جذاب است، از جمله گاو و کیسه های برنج، که نشان دهنده اهمیت کشاورزی و حیوانات اهلی در فرهنگ کره ای است. برندگان همچنین القاب افتخاری مانند «چئونها جانگسا» (Cheonha Jangsa) به معنای «قوی ترین در جهان» را کسب می کنند. سیریوم نه تنها یک مسابقه قدرت بدنی است، بلکه نمادی از افتخار و مهارت در میان مردان کره محسوب می شود.

رقص کانگ کانگ سول له (Ganggangsullae – 강강술래): رقص زیر نور ماه

«گانگ کانگ سول له» (Ganggangsullae) یک رقص دایره ای سنتی است که زنان کره ای با پوشیدن لباس های هانبوک در شب ماه کامل چوسئوک اجرا می کنند. آن ها دست در دست هم، در حالی که در یک دایره بزرگ می چرخند، آهنگ های سنتی می خوانند. منشأ این رقص به مناطق ساحلی جنوبی کره بازمی گردد و داستان های تاریخی جالبی دارد.

گفته می شود این رقص در زمان جنگ، به منظور فریب دادن دشمنان انجام می شد؛ زنان با لباس های هانبوک در تاریکی شب، در دایره های بزرگ می رقصیدند تا دشمنان فکر کنند ارتش کره بسیار بزرگ و قدرتمند است. این رقص، با حرکات موزون و آوازخوانی گروهی، نمادی از اتحاد و همبستگی است و زیبایی خاصی به شب های چوسئوک می بخشد. در سال ۲۰۱۱، یونسکو گانگ کانگ سول له را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به ثبت رساند.

بازی های رزمی سنتی (Taekkyon – 태껸): هنر باستانی بدن

«تِه کیون» (Taekkyon) یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی کره است که در گذشته در کنار سیریوم، در جشن ها و مراسم خاص مانند چوسئوک، تمرین می شد. این هنر رزمی، برخلاف بسیاری از هنرهای رزمی که بر ضربات مشت و لگد مستقیم تمرکز دارند، بر هل دادن، کشیدن و استفاده از نیروی حریف تأکید دارد.

حرکات ته کیون بیشتر بر پایه لگد زدن های نرم و چرخشی، و هل دادن حریف برای به هم زدن تعادل او استوار است. این بازی در دوران چوسان بسیار محبوب بود و مسابقاتی بین روستاهای مختلف برگزار می شد که ابتدا کودکان (آئه گی ته کیون) و سپس بزرگسالان در آن شرکت می کردند. ته کیون نیز مانند گانگ کانگ سول له، در سال ۲۰۱۱ توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس شناخته شد.

طناب کشی (Juldarigi – 줄다리기): نمادی از برکت

«جول داریگی» (Juldarigi)، یا همان طناب کشی، یک بازی گروهی است که تمام روستا در آن شرکت می کنند. در این بازی، مردم به دو تیم تقسیم می شوند که اغلب نمادی از نیروهای مردانه و زنانه طبیعت هستند. این بازی، نه تنها یک سرگرمی، بلکه یک آیین کشاورزی محسوب می شود که هدف آن پیش بینی نتیجه برداشت محصول در سال آینده است.

اعتقاد بر این است که اگر تیم زنانه در مسابقه پیروز شود، آن سال برداشت محصول فراوانی در انتظار روستا خواهد بود. این بازی، نمادی از همکاری و همبستگی در جامعه کشاورزی است و شور و هیجان خاصی به جشن چوسئوک می بخشد.

سایر بازی های محبوب

علاوه بر بازی های ذکر شده، چندین بازی سنتی دیگر نیز در ایام چوسئوک محبوبیت دارند و توسط خانواده ها و دوستان انجام می شوند:

• یوت نوری (Yut Nori – 윷놀이): یک بازی تخته ای محبوب خانوادگی که با چهار چوب کوچک و مهره ها انجام می شود و بسیار سرگرم کننده است.
• نئولتوگی (Neolttwigi – 널뛰기): یک بازی پرش با تخته چوبی که زنان در آن شرکت می کنند و بر روی یک تخته چوبی که در مرکز متعادل شده، به نوبت می پرند.
• داک سائوم (Dak-ssaum – 닭싸움): «نبرد مرغی» یا همان خروس جنگ، بازی سرگرم کننده ای است که افراد با یک پا خم شده و دست ها در کمر، سعی می کنند حریف را از تعادل خارج کرده و به زمین بزنند.
• هواتو (Hwatu – 화투): یک بازی کارتی سنتی که در آن از ۴۸ کارت با طرح های مختلف استفاده می شود و از بازی های محبوب در گردهمایی های خانوادگی است.
• سونوری (Sonori – 소놀이): یک نمایش روستایی که در آن مردم با لباس های گاو و لاک پشت، به همراه گروه موسیقی، از خانه ای به خانه دیگر می روند و شادی را به ارمغان می آورند.
• تالچوم (Talchum – 탈춤): رقص با ماسک که نمایش های طنزآمیز و انتقادی را به تصویر می کشد و ریشه های عمیقی در فرهنگ عامه کره دارد.

چوسئوک در کره شمالی: جشن با چالش ها

با وجود اینکه چوسئوک یک جشن سنتی با ریشه های عمیق در فرهنگ شبه جزیره کره است و پیش از تقسیم دو کره نیز برگزار می شد، اما شیوه برگزاری آن در کره شمالی به دلیل تفاوت های ایدئولوژیک و اقتصادی، تفاوت های چشمگیری با کره جنوبی دارد. این تفاوت ها، تجربه چوسئوک را برای مردم در شمال، به یک چالش تبدیل کرده است.

تفاوت های بنیادین در برگزاری

در حالی که در کره جنوبی، چوسئوک یک تعطیلات سه روزه است که فرصت کافی برای بازگشت به زادگاه و گردهمایی های خانوادگی فراهم می کند، در کره شمالی، این جشن تنها به یک روز محدود می شود. جالب است بدانید که دولت کره شمالی تا اواسط دهه ۱۹۸۰، چوسئوک و سایر تعطیلات سنتی را به دلایل ایدئولوژیک به رسمیت نمی شناخت و اجازه برگزاری گسترده آن را نمی داد. این رویکرد، به تدریج منجر به کمرنگ شدن بسیاری از آداب و رسوم سنتی در میان مردم شد.

موانع اقتصادی و اجتماعی

یکی از بزرگترین چالش ها برای مردم کره شمالی در برگزاری چوسئوک، مشکلات اقتصادی و کمبود منابع است. بسیاری از خانواده ها توانایی تهیه غذاهای سنتی گران قیمت مانند سونگپیئون یا خرید هدایا را ندارند. این کمبودها، مانع از برگزاری جشن های باشکوه و تبادل هدایایی می شود که در کره جنوبی بسیار رایج است.

علاوه بر این، زیرساخت های ضعیف حمل و نقل عمومی در کره شمالی، سفر به زادگاه یا زیارت آرامگاه نیاکان را برای بسیاری از مردم دشوار یا حتی ناممکن می سازد. این مشکلات لجستیکی، امکان گردهمایی های خانوادگی گسترده را از بین می برد و بسیاری از مردم را از تجربه واقعی چوسئوک محروم می کند. فقدان ارتباطات خانوادگی گسترده، که در جنوب بسیار حیاتی است، در شمال به دلیل محدودیت های اجتماعی و اقتصادی، بسیار کمتر دیده می شود.

نحوه برگزاری برای طبقه حاکم و نخبگان

در مقابل اکثریت مردم، طبقه حاکم و نخبگان جامعه در کره شمالی از امکانات و آزادی های بیشتری برای برگزاری چوسئوک برخوردار هستند. آن ها می توانند به راحتی به زادگاه خود سفر کرده، غذاهای سنتی را تهیه کنند و هدایا مبادله کنند. این تفاوت فاحش در نحوه برگزاری چوسئوک بین طبقات مختلف جامعه، روایت های متفاوتی را از این جشن در کره شمالی ایجاد کرده و شکاف طبقاتی را به وضوح نشان می دهد.

چوسئوک در کره شمالی، تصویری تلخ از یک سنت باستانی است که تحت تاثیر چالش های اقتصادی و ایدئولوژیک، رنگ و بوی دیگری به خود گرفته و از جشن فراوانی به نمادی از تفاوت ها تبدیل شده است.

چوسئوک و گردشگری: راهنمایی برای مسافران

سفر به کره جنوبی در ایام چوسئوک، فرصتی بی نظیر برای تجربه فرهنگ غنی و سنت های زنده این کشور است. با این حال، برنامه ریزی دقیق برای این سفر ضروری است، زیرا این ایام با چالش های خاص خود همراه است.

تجربه های منحصر به فرد در چوسئوک

برای گردشگرانی که در ایام چوسئوک به کره جنوبی سفر می کنند، فرصت های بی شماری برای غرق شدن در فرهنگ محلی وجود دارد. موزه های ملی فولکلور و دیگر مراکز فرهنگی در سئول و شهرهای بزرگ، رویدادها و برنامه های ویژه ای را برای چوسئوک برگزار می کنند. این برنامه ها شامل نمایش های رقص سنتی، بازی های محلی و کارگاه هایی برای ساخت سونگپیئون یا پوشیدن هانبوک می شود.

بازدید از معابد باستانی یا روستاهای سنتی «هانوک» (Hanok Village) نیز در این ایام می تواند تجربه ای فراموش نشدنی باشد، زیرا مردم محلی با لباس های سنتی در این مکان ها حضور دارند و فضایی اصیل و پر جنب و جوش را ایجاد می کنند. برخی از قصرها و اماکن تاریخی نیز ممکن است در این ایام، برنامه های ویژه ای برای بازدیدکنندگان داشته باشند.

نکات مهم برای برنامه ریزی سفر

برنامه ریزی دقیق برای سفر در ایام چوسئوک اهمیت زیادی دارد، زیرا این دوره با برخی محدودیت ها و شلوغی ها همراه است:

• تعطیلی عمومی: بسیاری از فروشگاه ها، بانک ها، ادارات دولتی و حتی برخی از رستوران ها در طول تعطیلات چوسئوک تعطیل هستند. این موضوع می تواند برنامه های خرید یا غذا خوردن را تحت تأثیر قرار دهد. بهتر است قبل از سفر، لیست مکان های باز را بررسی کنید.
• ترافیک و ازدحام: به دلیل «گویی سونگ» (بازگشت به زادگاه)، جاده ها و سیستم حمل و نقل عمومی (به ویژه قطارها و اتوبوس ها) بسیار شلوغ می شوند. رزرو پروازها، قطارها و اقامتگاه ها باید چند ماه قبل از سفر انجام شود، زیرا بلیط ها به سرعت به فروش می رسند و قیمت ها افزایش می یابد.
• پیشنهادها: برای تجربه ای اصیل تر و دوری از ازدحام شهرهای بزرگ، بازدید از مناطق روستایی یا شهرهای کوچک تر که چوسئوک را با سنت های قدیمی تری برگزار می کنند، توصیه می شود. همچنین، برخی هتل ها و مجموعه های تفریحی، بسته های ویژه چوسئوک با برنامه های فرهنگی را ارائه می دهند که می تواند گزینه خوبی برای گردشگران باشد.

نتیجه گیری: میراث ماندگار و پویای چوسئوک

جشنواره چوسئوک، با گذشت قرن ها، همچنان در قلب فرهنگ کره زنده و پویا باقی مانده است. این جشن باشکوه، بیش از یک تعطیلات، نمادی از پیوند عمیق مردم کره با ریشه های خود، طبیعت و ارزش های خانوادگی است. از آداب شکرگزاری از نیاکان و زیارت آرامگاه ها گرفته تا تهیه سونگپیئون های هلالی شکل و انجام بازی های سنتی مانند سیریوم، هر بخش از چوسئوک داستانی از تاریخ و هویت کره ای را روایت می کند.

اهمیت این جشنواره در حفظ هویت ملی کره ای ها، چه در داخل و چه در خارج از کشور، انکارناپذیر است. چوسئوک به مردم یادآوری می کند که گذشته، حال و آینده آن ها چگونه به هم گره خورده است و ارزش خانواده و جامعه تا چه حد در این فرهنگ حیاتی است. این جشن پاییزی، با تمام شور و نشاط و آرامش خود، فرصتی برای تجدید قوا و تقویت پیوندهای انسانی است.

برای علاقه مندان به فرهنگ و سنت های کره، چوسئوک تجربه ای الهام بخش و فراموش نشدنی را به ارمغان می آورد. غرق شدن در دنیای جذاب این جشن باستانی، چه از طریق سفر به کره و مشاهده مستقیم آداب و رسوم آن، و چه از طریق مطالعه و یادگیری درباره جزئیات آن، می تواند درک عمیق تری از روح و قلب این سرزمین به ما ببخشد. چوسئوک، به عنوان میراثی ماندگار و پویای کره، همچنان به روشن کردن مسیر نسل های آینده با نور سنت ها و ارزش های اصیل خود ادامه خواهد داد.