تصمیمی که خلبان های اخراجی گرفتند
از آنجا که برای آموزش و تربیت هر خلبان میلیون ها دلار هزینه شده بود و هر یک سرمایه ملی محسوب می شدند به طوری که حتی امکان جایگزینی سریع هم وجود نداشت تمام سعی من به عنوان مسیول این بود به هر شکل با انجام مذاکره مستقیم یا طرق دیگر آنان را از این تصمیم منصرف کنم گاهی موفق بودم و گاهی نه!
به گزارش کاماکس، در روز 19 بهمن سال 1357 نظامیان نیروی هوایی و همافران به ملت پیوسته و با بیعت تاریخی خود با امام خمینی به شایعات پایان دادند. این روز، نقطه عطفی در تاریخ انقلاب و ارتش بود به گونه ای که 19 بهمن ماه در تقویم کشورمان روز نیروی هوای نام گرفت.
به همین مناسبت در دو بخش مروری بر وضعیت نیروی هوایی ارتش در دوران انقلاب اسلامی داریم. در همین رابطه امیر سرتیپ خلبان حسین خلیلی از پیشکسوتان نیروی هوایی ارتش در گفت وگویی توضیح داده است:
*/بخش اول/ نیروی هوایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه وضعیتی داشت؟
«پس از شکل گیری نظم نسبی و استقرار سربازان یگان پاسداری در جایگاه های نگهبانی در یکی از شب های زمستان 1358 یک دستگاه مینی بوس تعویض پاسداری با هواپیماهای مستقر در رمپ پروازی پایگاه هوایی بندرعباس برخورد کرد که بر اثر آن تعدادی سرباز مجروح و به چند فروند «فانتوم» آسیب جدی وارد شد. در این مقطع از نظر عملیاتی کاهش روند پرواز در گردان شناسایی و دیگر گردان های رزمی تا اردیبهشت 1358 ادامه یافت و از این تاریخ به بعد، پروازهای این یگان از سر گرفته شد.
با انفجار اولین بمب های عراق در پایگاه های نیروی هوایی، نه تنها سیل روز افزون تقاضاها از روی میز مدیریت آموزش عملیاتی حذف شد، بلکه ما با گروه زیادی از خلبان ها مواجه شدیم که تعدادی از آنها حتی به رغم میل خود و با بهانه های واهی از نیرو کنار گذاشته شده بودند و در واقع زخم خورده بودند.
البته عملکرد گردان نسبت به سال قبل افت چشمگیری پیدا کرد؛ به گونه ای که در بعضی از ماه های سال 1358 حداکثر چهار پرانه یا سورتی پرواز انجام می شد. نظر به این که توصیف اثرات و پیامدهای انقلاب اسلامی در نهاجا بسیار طولانی و دور از موضوع این نوشتار تلقی می شود، بنابراین به منظور ترسیم تصویر مناسبی از فضای عملیاتی مطالب پایانی این مبحث به نقل خاطره ای از سرهنگ بازنشسته علی دهنادی که قبل از انقلاب اسلامی دوره دافوس را در آمریکا طی کرده و در این مقطع و شروع جنگ تحمیلی به عنوان مدیر آموزش عملیاتی معاونت عملیاتی نهاجا در ستاد نهاجا خدمت می کرده، استناد می شود پس از انقلاب و قبل از جنگ درخواست های زیادی از خلبان ها، به ویژه خلبانان جوان به مدیریت آموزش معاون عملیات نیرو می رسید که طی آن تقاضای رهایی از خدمت اعم از بازخریدی یا استعفا از نیرو را داشتند.
خیلی از آنها از آینده نامطمین بیمناک بودند و عده ای احساس می کردند خلقیاتشان با شرایط جدید کشور همخوانی ندارد. از آنجا که برای آموزش و تربیت هر خلبان میلیون ها دلار هزینه شده بود و هر یک سرمایه ملی محسوب می شدند به طوری که حتی امکان جایگزینی سریع هم وجود نداشت تمام سعی من به عنوان مسیول این بود به هر شکل با انجام مذاکره مستقیم یا طرق دیگر آنان را از این تصمیم منصرف کنم گاهی موفق بودم و گاهی نه!
جالب است بدانید با انفجار اولین بمب های عراق در پایگاه های نیروی هوایی، نه تنها سیل روز افزون تقاضاها از روی میز مدیریت آموزش عملیاتی حذف شد، بلکه ما با گروه زیادی از خلبان ها مواجه شدیم که تعدادی از آنها حتی به رغم میل خود و با بهانه های واهی از نیرو کنار گذاشته شده بودند و در واقع زخم خورده بودند. آنها یک درخواست داشتند؛ یک دست لباس پرواز تحوی لشان شود و به مصاف دشمن بعثی بروند خیلی ها حتی اسمی از برقراری حقوق و مزایا هم نمی آوردند دیری نگذشت که نام تعدادی از همین قهرمانان بی بدیل در خیل شهدا اسرا و جانبازان جنگ تحمیلی فهرست شد!»
منبع: نبردهای نیروی هوایی ایران، هییت معارف جنگ شهید سپهبد علی صیاد شیرازی.
پایان خبر کاماکس
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "تصمیمی که خلبان های اخراجی گرفتند" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "تصمیمی که خلبان های اخراجی گرفتند"، کلیک کنید.