اتلاف روزانه 1.2 میلیون لیتر بنزین در تهران

آفتاب نیوز :

خبرگزاری کاماکس نوشت: تهران به عنوان یک کلانشهر با فهرست عریض و طویلی از مشکلات مواجه است که سال هاست «آلودگی هوا» در صدر آن قرار دارد و نسخه هایی که برای حل این معضل دیرینه پیچیده شده، تا به امروز کارگشا نبوده است.

در این بین، توسعه حمل و نقل عمومی و حرکت به سوی “برقی سازی” خودرو ها به ویژه ناوگان حمل و نقل عومی، راهکار جدی است که همه مسیولان درباره آن اتفاق نظر دارند، اما متاسفانه برای تحقق این راهکار های اساسی، اقدامی در سال های گذشته صورت نگرفته و فرصت های زیادی در این سال ها از دست رفته است.

با این حال از حدود یک سال اخیر، مدیریت شهری تهران آستین ها را بالا زده تا ضمن جبران بخشی از عقب ماندگی های گذشته در حوزه حمل و نقل عمومی، گامی برای توسعه وسایل نقلیه برقی در تهران و کمک به بازگرداندن هوای سالم به این شهر بردارد.

در این راستا در سفری که اخیراً علیرضا زاکانی شهردار تهران به چین داشت، مقرر شده تا 2500 دستگاه اتوبوس 12 متری، 25000 دستگاه تاکسی سدان برقی، 2500 دستگاه تاکسی شاسی بلند (suv)، 10 هزار دستگاه ون و 150 هزار دستگاه موتورسیکلت برقی با پشتیبانی مالی چین خریداری شود.

با توجه به اینکه تغییر در سبک حمل و نقل و روی آوردن به حمل و نقل پاک در کشور های پیشرفته رو به افزایش است و کشور هایی مانند نروژ، چین، هلند و آلمان در این زمینه پیشتاز هستند، خرید وسایل نقلیه برقی در قرارداد شهردار تهران با چینی ها کار بسیار هوشمندانه و درخوری است که زمینه ساز اقدامات جدی تر و بزرگتری در این مسیر به شمار می آید و قول لسانی حمایت های دولت در این راستا و تحقق عملی آن می تواند نویدبخش تغییرات چشمگیری در حوزه برقی سازی وسایل نقلیه از جمله حمل و نقل عمومی کلان شهر تهران باشد.

این امر حیاتی در شرایطی است که بسیاری از مسیولان راه برون رفت از مشکلات زیست محیطی، فایق آمدن بر معضل ناترازی بنزین و کاهش مصرف سوخت را حرکت به سمت توسعه زیرساخت ها و بهره برداری از خودرو های برقی می دانند چرا که به دلیل ناترازی بنزین و مصرف روزانه 120 میلیون لیتر بنزین در کشورمان، سالانه هزینه های بسیار هنگفتی صرف واردات بنزین می شود!

به گفته علیمردان عظیمی؛ مدیر گروه صنعتی ایران خودرو فقط در سال جاری “بیش از 2 میلیارد دلار” صرف واردات بنزین به کشور شده است؟!

اگر این مبلغ گزاف به جای واردات بنزین، صرف خرید خودرو های برقی برای ناوگان حمل و نقل عمومی کلان شهری مانند تهران می شد، به طور حتم بخش بزرگی از ناترازی بنزین کشور برطرف می شد و دیگر نیازی به اختصاص چنین مبالغ کلانی از منابع ارزی کشور برای واردات بنزین نبودیم!

اما اگر این وضعیت تداوم داشته باشد و خودروی برقی وارد کشور نشود، در 5 سال آینده باید حدود 11 هزار میلیارد دلار برای واردات بنزین هزینه کنیم!

حالا بیایید یک محاسبه ساده انجام دهیم؛ اگر میانگین قیمت هر خودروی برقی که امروز می توانیم به کشور وارد کنیم تا در ناوگان حمل و نقل عمومی تهران به عنوان “تاکسی” مورد استفاده قرار گیرد را حدود 20 هزار دلار در نظر بگیریم با مبلغ 2 میلیارد دلاری که فقط در سال جاری صرف واردات بنزین شد، این امکان وجود داشت که حداقل 100 هزار تاکسی برقی وارد کشور کنیم که خود به تنهایی بخش بزرگی از ناترازی و کمبود بنزین کشور را حل می کرد!

حالا بیایید کمی دقیق تر به این مسیله کلیدی که تا به امرز لاینحل باقی مانده، نگاه کنیم؛ در حال حاضر 60 هزار دستگاه تاکسی فعال در شهر تهران داریم که میانگین سنی تاکسی های تهران، حدود 10 سال است و به همین دلیل مصرف بنزین و درصد آلایندگی بالایی هم دارند به گونه ای که اغلب این تاکسی ها حتی نمی توانند گواهی خود را از مراکز معاینه فنی تهران دریافت کنند و معمولاً برای اخذ گواهی به سایر شهر ها مراجعه می کنند؟!

دیدیم که فقط با هزینه ای که امسال برای واردات بنزین هزینه کردیم، می توانستیم 100 هزار تاکسی برقی خریداری و به کشور وارد کنیم که با این تعداد نه تنها می توانستیم تمام تاکسی های تهران را با تاکسی های برقی جایگزین و کاملا نوسازی کنیم بلکه با 40 هزار تاکسی برقی باقی مانده، امکان جایگزینی تمام تاکسی های بنزینی و فرسوده حداقل 2 یا 3 کلان شهر دیگر کشورمان هم فراهم می شد؟!

حالا بیایید ببینیم اگر فقط 100 هزار تاکسی برقی را با تاکسی بنزینی در تهران و 2 یا 3 کلان شهر کشورمان جایگزین کنیم، روزانه چقدر در مصرف بنزین صرفه جویی می شود؟!

اگر پیمایش هر تاکسی در کلان شهر تهران را روزانه 200 کیلومتر و مصرف تاکسی های فرسوده را نیز به طور میانگین به ازای هر 100 کیلومتر، 10 لیتر در نظر بگیریم، مصرف هر تاکسی فعال تهران در هر روز 20 لیتر خواهد بود؛ پس با یک محاسبه ساده، عدد مصرف 60 هزار تاکسی فعال تهران در هر روز یک میلیون و 200 هزار لیتر است؟!

بله! قضیه به همین تلخی و دردناکی است؛ یعنی تا به امروز صرفاً با واردات 100 هزار تاکسی برقی از محل هزینه ای که برای واردات بنزین می کنیم، می توانستیم روزانه در کلان شهر تهران جلوی سوختن فاجعه بار 1.2 میلیون لیتر بنزین و در مجموع 3 کلان شهری که سهمی از این 100 هزار تاکسی برقی می بردند، مجموعا روزانه حدود 2 میلیون لیتر و در هر ماه 60 میلیون لیتر بنزین کمتری می سوخت.

این مسیله یعنی این امکان برای مسولان حوزه شهری تهران و دولت وجود داشته و دارد که در هر روز با صرفه جویی 2 میلیون لیتری بنزین، به همین میزان جلوی آلودگی هوا را در تهران و این کلان شهر ها بگیرند!

حالا بهتر می توانیم اهمیت خرید و واردات تاکسی و اتوبوس های برقی را درک کنیم و اینکه چرا نباید برای جایگزینی ناوگان فعلی کلان شهر تهران با خودرو های برقی به بهانه تامین توسط “خودروسازان داخلی” حتی یک روز را تلف کرد!

فارغ از کم لطفی های مسیولان دولتی و غفلت هایی که تا به امروز در این زمینه رخ داده، شهردار تهران به تهرانی ها قول داده که اقدامات اجرایی مربوط به قرارداد بزرگ چین، با پایان یافتن جشن سال نو چینی آغاز شود.

دولت و بانک مرکزی نیز برای تامین ارز مورد نیاز این قرارداد موافقت کرده اند؛ بر این اساس قرار است 20 درصد مبلغ پیش پرداخت توسط منابع ارزی دولت و در چهارچوب توافقات کلان دولت های ایران و چین پرداخت و 80 درصد مبالغ باقی مانده نیز به صورت اقساط یک تا سه ساله (اتوبوس ها 3 ساله) پرداخت شود.

طرف چینی طبق این قرارداد متعهد شده طی مدت 6 ماه پس از پرداخت قسط اول (20 درصد) نسبت به تحویل همه 2500 دستگاه اتوبوس و دیگر وسایط نقلیه خریداری شده به گمرک بندرعباس اقدام کند، بنابراین چنانچه همه چیز طبق وعده مسیولان شهری و دولتی پیش برود باید از اواخر مرداد 1403 تهران از ثمرات اجرای این قرارداد و ورود ناوگان و خودرو های برقی، متحول شود و تهرانی ها انقلابی به یاد ماندنی در حوزه حمل و نقل و دگرگونی در وضعیت هوا را شاهد باشند!

اما در پایان، باید به مسیولان دولت سید ابراهیم رییسی و شخص شهردار تهران این نکته مهم را متذکر شد که توده مردم در کلان شهر تهران، دیگر هیچ بهانه ای را برای عدم اجرای این وعده قبول نخواهند کرد چرا که ضرورت اجرای این قرارداد بزرگ و راهگشا برای خرید و واردات خودرو های برقی ویژه حمل و نقل عمومی تهران برای همه روشن و تمام بستر ها و الزامات اجرای آن نیز فراهم است لذا هرگونه اهمال و کارشکنی در این امر، عملاً حکم ایستادن جلوی منافع عمومی و به نوعی خیانت در حق شهرندان و سلامت آن ها تلقی خواهد شد.